Στη σημερινή Ευαγγελική περικοπή [Mκ 12,38-44] ο Ιησούς επαινεί τη γενναιοδωρία μιας φτωχής χήρας, η οποία πρόσφερε στον Κύριο, στον Ναό της Ιερουσαλήμ, πολύ περισσότερα από τους άλλους, επειδή έδωσε όλα όσα είχε.
Ο Κύριος προειδοποιεί τους μαθητές του για την ψευδή θρησκευτικότητα των γραμματέων, οι οποίοι δήθεν ήταν ευσεβείς και προσεκτικοί στιν εφαρμογή των εντολών του Νόμου.
Αν και φαινόταν ότι έκαναν πάρα πολλά για τον Θεό, στην πραγματικότητα δεν έκαναν τίποτα γι’ αυτόν. ‘Ηταν γεμάτοι από μια μάταιη θρησκευτικότητα: επεδίωκαν να τιμηθόυν από τους ανθρώπους κι έτσι να τροφοδοτήσουν τον εγωισμό τους. Η υποκριτική τους θρησκευτικότητα τους οδηγούσε στη βεβήλωση της αληθινής λατρείας του Θεού, που είναι πρώτα απ’ όλλα πνευματική και ειλικρινής, διότη τηρούσαν τις εντολές χωρίς πρόθεση να λατρέψουν μέσα από αυτές τον Κυρίο.
Επιπλέον, δεν ήταν γενναιόδωροι προς τον Θεό, επειδή χρησιμοποιούσαν τη θρησκεία για προσωπικό κέρδος, είτε από κοινωνικείς πλευράς, είτε στην οικονομικείς, γιατί, όπως λέει ο Κύριος, “κατατρώνε τα σπίτια των χηρών…”. Γι’ αυτό ο Χριστός καταδικάζει αυστηρά την αμαρτωλή συμπεριφορά των γραμματέων, καθώς και προειδοποιεί για την τιμωρία που θα λάβουν γι’ αυτό.
Και εμείς μπορούμε να μπούμε στον πειρασμό να ζήσουμε μια μάταιη και ρηχή θρησκευτικότητα. Αυτό συμβαίνει όταν ερχόμαστε στην Εκκλησία όχι για να προσευχηθούμε, αλλά για να αναζητήσουμε κάποιο πλεονέκτημα στις σχέσεις μας ή στην κοινωνική μας θέση… Επίσης όταν αρκούμαστε στην εκπλήρωση εξωτερικών πρακτικών ευλαβείας, χωρίς να επιζητούμε τη ζεστασιά της μιας βαθιάς και ειλικρινούς ευλάβειας προς τον Θεό.
Έτσι ο Ιησούς αντιτάσσει σε τέτοια υποκριτική θρησκευτικότητα την ευλάβεια μιας φτωχής χήρας στο Ναό της Ιερουσαλήμ. Αυτή εμφανίζεται ως άγνωστη για τον κόσμο, ούτε καν γίνεται αντιληπτή από τους άλλους. ήταν η τελευταία απ’ όλους, γιατί ήταν οικονομικά η φτωχότερη σε έναν κόσμο που εκτιμά τους ανθρώπους ανάλογα με την ποσότητα των υλικών αγαθών που κατέχουν.
Μη όντας υπόδουλη της ματαιοδοξίας, αυτή ήταν πραγματικά ελεύθερη να υπηρετήσει τον Κύριο με ειλικρίνεια και γενναιοδωρία. Στο ναό επίσης παρευρίσκονταν «πολλοί πλούσιοι (που) έριχναν πολλά… απ’ το περίσσευμά τους». Αλλά αυτή η γυναίκα ήταν πρόθυμη να δώσει πολλά στον Θεό, ακόμη και τα πάντα. Κια τα έδωσε όλα…
Αυτή τη γενναιοδωρία τη συναντούμε στο Χριστό, η οποία σε αυτόν δεν έχει όρια. Μας το θυμίζει το δεύτερο Ανάγνωσμα (Εβρ 9): στη Παλαιά Διαθήκη οι ιερείς πρόσφεραν ένα αίμα που δεν ήταν το δικό τους, η θυσία όμως που ο Ιησούς πρόσφερε ήταν τέλεια, μια φορά στον αιώνια, για τις αμαρτίες όλης της ανθρωπότητας, επειδή έχυσε πάνω στο Σταυρό το αίμα του, προσφέροντας στο Θεό Πατέρα πολύ περισσότερα απ’ όλους τους ανθρώπους, με το να δώσει τη δική του ζωή.
Είθε η Παναγία να μας διδάσκει να υπηρετούμε και να λατρεύουμε τον Κύριο με ειλικρίνεια και γενναιοδωρία.
π.Φ.ΜΠ.