Εφόσον ο Θεός είναι ένα Πνεύμα καθαρό και προσωπικό, Πατέρας και Υιός και Άγιο Πνεύμα, και εμείς μια ψυχή πνευματική και προσωπική, μεταξύ του Θεού και του
καθενός μας είναι δυνατό να αναπτυχθεί ένα ρεύμα σκέψεων, αισθημάτων και λόγων. Αυτό ονομάζεται νοερή προσευχή ή απλά προσευχή: μια ύψωση του πνεύματος και της καρδιάς προς τον Θεό.
Η Αγία Θηρεσία του Βρέφους Ιησού έλεγε: «Για μένα η προσευχή είναι ένα σκίρτημα της καρδιάς, μια απλή ματιά προς τον Ουρανό, μια κραυγή ευγνωμοσύνης και αγάπης, τόσο μέσα στη δοκιμασία, όσο και μέσα στη χαρά».
Ο Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός δίδασκε ότι «η προσευχή είναι η ύψωση της ψυχής προς τον Θεό» ή ακόμη «η αίτηση από τον Θεό των αγαθών, που μας είναι απαραίτητα».
Η νοερή προσευχή είναι πολύ απαραίτητη για την πνευματική μας ζωή, όπως δίδαξε ο Ιησούς πολλές φορές: «Αγρυπνείτε και προσεύχεστε» (Μτ 26, 41)· «Τους έλεγε και μια παραβολή για το ότι πρέπει πάντοτε να προσεύχονται και να μην αποκάμνουν στην προσευχή» (Λκ 18, 1)· «Ζητείτε και θα λάβετε» (Μτ 7, 7). Γι΄ αυτό ο Άγιος Αλφόνσος ντε Λιγκουόρι έλεγε: «Όποιος προσεύχεται σώζεται· όποιος δεν προσεύχεται καταδικάζεται».
Οι διάφορες μορφές της προσευχής
Δεν προσευχόμαστε μονάχα όταν ζητούμε κάτι από τον Θεό, αλλά επίσης:
- Όταν λατρεύουμε τον Θεό, αγαπώντας Τον με όλη μας την καρδιά, και προσφέροντάς Του την υπέρτατη λατρεία, την οποία οφείλουμε μονάχα σ’ Εκείνον.
- Όταν υμνούμε τον Θεό, ψέλνοντας τους ύμνους Του, δοξάζοντάς Τον για όλα τα μεγαλεία Του, χαρούμενοι για καθένα από τα πλάσματά Του, όπως έκανεο Άγιος Φραγκίσκος της Ασίζης, στο δικό του «Άσμα της δημιουργίας». Ο Αργεντινός ήρωας Μαρτίνος Φιέρο κοίταζε τα άστρα του ουρανού γεμάτος θαυμασμό: «Γιατί ο Θεός τα έπλασε για να παρηγορείται μ΄ αυτά».
- Όταν Του λέμε «ευχαριστώ» για όλα τα ευεργετήματα που λάβαμε.
- Όταν κάνουμε έκκληση προς τα ιερά πράγματα, λέγοντας: «Χάρη στη μεγάλη Σου ευσπλαχνία, ω Θεέ μου, άκουσέ με!» (Δαν 9, 18)· «Διαμέσου της γέννησής Σου, Κύριε, ελευθέρωσέ με!».
Υπάρχουν, επίσης, πολλοί άλλοι τρόποι για να ζητούμε κάτι από τον Θεό:
- Όταν το αίτημά μας αναφέρεται σε κάτι το καθορισμένο, ονομάζεται προσευχή αίτησης.
- Όταν περιοριζόμαστε να εκθέσουμε μια περίπτωση, π.χ. στην περίπτωση του Λαζάρου, όταν οι μαθητές είπαν στον Διδάσκαλο «Αυτός που αγαπάς είναι άρρωστος» (Ιω 11, 3), τότε έχουμε την επίκληση.
- Όταν πρόκειται για κάτι το ακαθόριστο, τότε έχουμε την ικεσία.
Το Άγιο Πνεύμα, το οποίο διδάσκει την Εκκλησία και της θυμίζει όλα όσα είπε ο Ιησούς, την εκπαιδεύει επίσης στη ζωή της προσευχής, εμπνέοντας εκφράσεις που ανανεώνονται μέσα σε μόνιμους τύπους: στην ευλογία, στην αίτηση, στη μεσιτεία, στην πράξη ευγνωμοσύνης και στη δοξολογία.
Επειδή ο Θεός ευλογεί τον άνθρωπο, η καρδιά του ανθρώπου μπορεί και αυτή να ευλογεί Εκείνον, που είναι η πηγή κάθε ευλογίας.
Η προσευχή αιτήσεων έχει ως αντικείμενο τη συγγνώμη, την αναζήτηση της Βασιλείας του Θεού, όπως και κάθε αληθινή ανάγκη.
Η προσευχή μεσιτείας συνίσταται σε μια αίτηση υπέρ ενός άλλου. Δεν γνωρίζει όρια και επεκτείνεται μέχρι και στους εχθρούς μας.
Κάθε χαρά και κάθε πόνος, κάθε γεγονός και κάθε ανάγκη μπορούν να είναι το αντικείμενο για την πράξη ευγνωμοσύνης, η οποία, συμμετέχοντας στην ευγνωμοσύνη του Χριστού, πρέπει να γεμίζει όλη τη ζωή: «Για καθετί να ευχαριστείτε» (Α΄ Θεσ. 5, 18).
Η προσευχή δοξολογίας, ολότελα ανιδιοτελής, απευθύνεται προς τον Θεό. Ψέλνει γι΄ Αυτόν, Τον δοξολογεί, διότι, ανεξάρτητα από τα έργα που κάνει, ΑΥΤΟΣ ΕΙΝΑΙ.
π. Κάρλος Μπουέλα, ΕΛ, “Κατήχηση των νέων”.
You must be logged in to post a comment.