[Ιω 14,15-21] Με αυτά τα λόγια ο Χριστός μας αποκαλύπτει τα μυστήρια των μυστικιστικών σχέσεων μεταξύ της ψυχής του Χριστιανού και της Αγίας Τριάδας: πρόκειται γι’ αμοιβαίες σχέσεις αγάπης, γιατί μόνο η αγάπη ανοίγει τις πόρτες της ψυχής μας, έτσι ώστε να μπει ο ίδιος ο Θεός να κατοικήσει εκεί, διότι «ο Θεός είναι αγάπη» (Α’ Ιω 4,8). Αυτή η θεϊκή αγάπη, που χύθηκε στις καρδιές μας από το Άγιο Πνεύμα (βλ. Ρωμ 5,5), είναι το θεμέλιο της πνευματικής ζωής του κάθε χριστιανικού πιστού.
Με αυτόν τον τρόπο ο Κύριος μας αποκαλύπτει το μεγαλύτερο δώρο που ο Θεός χορηγεί στον άνθρωπο σε αυτόν τον κόσμο, το οποίο συνίσταται στη αγαπητικιά παρουσία του Θεού, που αποκαλύπτεται όχι μόνο ως ένα μοναδικό πνευματικό ον, αλλά ως τρία Θεία Πρόσωπα, που έχουν μια ιδιαίτερη σχέση, το καθένα από αυτά, μαζί μας. Εμείς όμως γνωρίζουμε αυτά τα Πρόσωπα με προοδευτικό τρόπο, εσωτερικά και μυστικιστικά.
Γνωρίζουμε πρώτα τον Υιό του Θεού στην ανθρωπότητά του. Πράγματι, ο Υιός εμφανίζεται ως άνθρωπος σε όλους τους ανθρώπους, χωρίς εξαίρεση, επειδή η ανθρώπινη φύση του, που είναι ορατή, είναι σαν γέφυρα, μέσω της οποίας μπορούμε να γνωρίσουμε τη θεότητά του, που είναι αόρατη. Ο καθένας από τους ανθρώπους της εποχής του μπορούσε να τον δει, να τον ακούσει, να τον αγγίξει, να συνομιλήσει μαζί του, να ζήσει μαζί του ( οι γονείς του, οι μαθητές του, κ.τ.λ.), να διαπιστώσει πως ήταν άνθρωπος, αλλά σίγουρα κάτι περισσότερο από έναν απλό άνθρωπο, αφού ένας άνθρωπος δεν μπορεί να κάνει τα πράγματα που μόνο ο Θεός έχει την εξουσία να κάνει.
Ορισμένοι άνθρωποι διέσχισαν τη γέφυρα της ανθρωπότητάς του για να φτάσουν να τον γνωρίσουν βαθύτερα και να πιστέψουν ότι είναι «ο Χριστός, ο Υιός του Θεού…» (Μτ 16,17). Έτσι, η πίστη μας αποκαλύπτει την αληθινή ταυτότητα του Ιησού Χριστού και μας ανοίγει ένα νέο δρόμο στη ζωή μας, που είναι το να γίνουμε μαθητές του, είναι το μονοπάτι της μίμησης της ζωής του μέσω της τήρησης της διδασκαλίας του, ως κανόνα ζωής για να ενωθούμε πνευματικά μαζί του στην αγάπη. Γι’ αυτό λέει «όποιος μ’ αγαπά, τηρεί τις εντολές μου…» (Ιω 14,21). Ο Υιός έγινε άνθρωπος σαν εμάς, για να γίνουμε εμείς θεϊκοί (δηλαδή, αγιασμένοι, θεοποιημένοι) σαν αυτόν, και να ανεβάσει την δυστυχισμένη και αμαρτωλή ζωή μας στην ευτυχισμένη ζωή της θείας χάρης.
Στη συνέχεια γνωρίζουμε τον Πατέρα στον Υιό, εάν πραγματικά γνωρίσαμε τον Υιό σε βάθος. Αυτός είναι ο λόγος που ο Ιησούς επιπλήττει τον Θωμά, λέγοντάς του «Τόσον καιρό είμαι μαζί σας…; Αυτός που έχει δει εμένα, έχει δει τον Πατέρα… Πώς μπορείς εσύ να λες “δείξε μας τον Πατέρα”» (Ιω 14,9). Ο Θωμάς μάλιστα είχε ακόμη μια πολύ επιφανειακή γνώση του Δασκάλου του, του έλειπε η μυστικιστιτή γνώση (μέσω της πίστης) του Υιού, και γι’ αυτό θεωρούσε πως ο Πατέρας έπρεπε να ανακαλυφθεί με άλλο τρόπο. Ομοίως, αν γίνουμε σαν τον Υιό μέσω τη τήρησης των εντολών του, ο Πατέρας θα μας αγαπήσει και θα φανερωθεί σε μας, γιατί θα μας δει παρόμοιους με τον Υιό του, και θα φτιάξει χώρο διαμονής για τον εαυτόν του μέσα μας, όπως έχει και χώρο διαμονής στον Υιό του: «o Πατέρας είναι μέσα μου» (Ιω 14,11). Ωστόσο, δεν είναι οποιοσδήποτε είδους άνθρωπος που έχει πρόσβαση στη γνώση και τη μυστικιστή (πνευματική) ένωση με τον Πατέρα, αλλά μόνο αυτός που έγινε νέος άνθρωπος κατ΄εικόνα του ενανθρωπήσαντος Υιού του, διότι, όπως το λέει ο Ιησούς, «κανένας δεν πηγαίνει στον Πατέρα, παρά μόνο μέσα από μένα» (Ιω 14, 6).
Η πληρότητα της ένωσης της ψυχής με το Θεό ολοκληρώνεται από το Άγιο Πνεύμα. Είναι ο ίδιος ο Υιός που ζήτησε του Πατέρα την παρουσία του Αγίου Πνεύματος στις ψυχές μας. Ο Ιησούς το αποκαλεί «άλλος παράκλητος» (παρηγορητής), επειδή ο πρώτος παρηγορητής της ψυχής μας είναι ο ίδιος ο Ιησούς, γι’ αυτό λέει «Ελάτε σ’ εμένα όλοι όσοι κοπιάζετε κι είστε φορτωμένοι, κι εγώ θα σας ξεκουράσω» (Μτ 11,28). Η λέξη «παράκλητος» (εδ. 16) έχει δύο σημασίες: 1) συνήγορος, αυτός που καλείται σε βοήθεια, 2) παρηγορητής, αυτός που ανακουφίζει τις καρδιές μας από κάθε βάρος και θλίψη. Και οι δύο έννοιες αποδίδονται στο Άγιο Πνεύμα ως Παράκλητο, διότι αυτό μεσιτεύει για εμάς «με ανείπωτους στεναγμούς» (Ρωμ 8,26), διότι δεν ξέρουμε πώς να προσευχόμαστε με κατάλληλο τρόπο, και επειδή «η αγάπη του Θεού έχει χυθεί στις καρδιές μας μέσω του Πνεύματος αγίου που μας δόθηκε» (Ρωμ 5,5), γεμίζοντας την ψυχή με δύναμη και χαρά. Την ημέρα της Πεντεκοστης ο Ιησούς μας έστειλε για πάντα το θείο Πνεύμα ως φιλόξενο της ψυχής μας.
Ούτε και όλοι οι άνθρωποι γνωρίζουν το παρηγορητικό Πνεύμα, όχι μόνο επειδή αυτό δεν είναι ορατό (δεν έχει σώμα), αλλά επειδή μόνο οι πνευματικοί άνθρωποι έχουν μάτια ικανά να το δουν. Ο Χριστός λέει «ο κόσμος δεν μπορεί να το δεχτεί…» (εδ. 17), επειδή ο κόσμος βασίζει τη ζωή του σε υλικά πράγματα, περιφρονώντας την πνευματικότητα του ανθρώπου, κλείνοντας με τέτοιο τρόπο τον δρόμο του ανθρώπου προς τον Θεό, προς το Πνεύμα του.
Με αυτά τα λόγια ο Χριστός μας εισάγει στην Τριαδική ζωή, στον δικό του τρόπο ζωής. Γι’ αυτό το λόγο η ζωή του Χριστιανού πρέπει να είναι βυθισμένη σε αυτήν τη συνεχή σχέση με τα Πρόσωπα της Αγίας Τριάδας, μόνο έτσι είμαστε αυθεντικοί μαθητές του Ιησού.
You must be logged in to post a comment.