[Πραξ 2,1-11] Το φαινόμενο της φανέρωσης των γλωσσών φωτιάς (εδ. 3), συμβόλου του φωτός και της θερμότητας, της πίστης και του ζήλου, πραγματοποιείται πάνω από τον καθένα των αποστόλων, διότι το Πνεύμα Άγιο έχει μια προσωπική σχέση (είναι θεϊκό πρόσωπο) με κάθε άνθρωπο. Οι Απόστολοι γεμίζουν με το Πνεύμα (εδ. 4), με μια υπεράνθρωπη και υπερφυσική δύναμη, τη δύναμη της χάριτος του Θεού, και αποκτούν ικανότητες που δεν τις είχαν πριν, ούτε ξαναειδώθηκαν ποτέ σε ανθρώπους, όπως η ομιλία άγνωστων γλωσσών (χωρίς μάθηση), και τη δύναμη να κάνουν θαύματα, όπως θα ιδωθεί στις ημέρες μετά την Πεντηκοστή.

Το πρώτο κήρυγμα των Αποστόλων απευθύνεται σε όλους τους λαούς της γης (εδ. 5-11), σε όλες τις γλώσσες, επειδή υπήρχαν στην Ιερουσαλήμ προσκυνητές και ταξιδιώτες από διάφορες περιοχές του κόσμου και από διαφορετικές γλώσσες. Όλοι άκουσαν και είδαν το ίδιο πράγμα, όλοι έλαβαν την ίδια μαρτυρία που ο Χριστός αναστήθηκε και νίκησε το θάνατο, νικώντας την αμαρτία. Πρόκειται για την πρώτη παγκόσμια αναγγελία των θαυμάτων που έκανε ο Θεός για τη σωτηρία των ανθρώπων. Η προσταγή του Ιησού «πηγαίνετε σε ολόκληρο τον κόσμο, κηρύττεστε το Ευαγγέλιο σε όλα τα πλάσματα…» (Μκ 16,15) είναι δυνατή μόνο με τη δύναμη του Πνεύματος, επειδή οι ευαγγελιστές θα γεμίσουν με το Πνεύμα, διότι μόνο αυτό (το Πνεύμα) έχει τη δύναμη «να ανανεώνει το πρόσωπο της γης», δηλαδή τα πάντα.

[Ψλ 104,30] «Στέλνεις πάλι το Πνεύμα σου και δημιουργούνται, κι ανακαινίζεις το πρόσωπο της γης»[1]. Ο άνθρωπος δεν μπορεί να αλλάξει ή να βελτιωθεί από μόνο του, χρειάζεται γι’ αυτό το Άγιο Πνεύμα. Το Πνεύμα ανανεώνει το πρόσωπο της ανθρωπότητας ανανεώνοντας τις ψυχές, απελευθερώνοντας τις από τη δουλεία της αμαρτίας, την άγνοια του Θεού και την αιώνια καταδίκη, και τις παραχωρεί την αληθινή ελευθερία στη χάρη του Χριστού. Μόνο όποιος κατέχει τη χάρη του Θεού είναι πραγματικά ελεύθερος, επειδή φέρνει μέσα του τη θεϊκή ελευθερία. Χωρίς την χάρη ο άνθρωπος δεν είναι αληθινά ελεύθερος, επειδή η χάρη σημαίνει απελευθέρωση από την αμαρτία και το θάνατο, από τα οποία ο άνθρωπος δεν μπορεί να απελευθερωθεί με τις δικές του δυνάμεις, και από τα οποία είναι αναγκαστικά σκλάβος χωρίς αυτή (τη χάρη). Η αδυναμία του ανθρώπου, στερημένου από τη δύναμη της χάριτος, είναι ο μεγαλύτερος σύμμαχος του διαβόλου.

 [Ιω 20,19-23] Με το θάνατό του στον σταυρό ο Χριστός απόκτησε την άφεση των αμαρτιών, έτσι ώστε οι άνθρωποι να μπορέσουν να απελευθερωθούν οριστικά από τη δουλεία της αμαρτίας και να ζήσουν σύμφωνα με την αξιοπρέπεια των παιδιών του Θεού. Επομένως το πρώτο έργο που πραγματοποιεί το Πνεύμα μέσω των Αποστόλων είναι η συγχώρεση των αμαρτιών, πλένοντας την ανθρώπινη ψυχή απ’ ό,τι την σκοτεινιάζει και την εμποδίζει να δει το φως του Θεού. Ο Χριστός στέλνει το Πνεύμα στους Αποστόλους του, έτσι ώστε αυτοί να μπορούνε να συγχωρέσουν τους αμαρτωλούς σε οποιοδήποτε μέρος του κόσμου, ακριβώς όπως το έκανε ο ίδιος, διότι «ο Υιός του ανθρώπου έχει την εξουσία να συγχωρεί τις αμαρτίες πάνω στη γη…» (Λκ 5,24). Γι’ αυτό ο Κύριος στέλνει τους Αποστόλους σε όλη την οικουμένη όχι μόνο με μια αποστολή, αλλά και με μια δύναμη.

[Εβρ 12,3] Από την αρχή της πορείας πίστης μας το Πνεύμα ενεργεί μέσα μας, γιατί είναι πνεύμα και μπορεί να εισέλθει στις ψυχές μας και να κάνει μεγάλα θαύματα σε αυτές. Επειδή το Πνεύμα συμβολίζεται από φωτιά, η οποία μεταδίδει θερμότητα και φως, η πίστη που χύνεται στην ψυχή του πιστού είναι σαν ένα πνευματικό φως, όπως είναι γραμμένο «ο λόγος σου είναι λάμπα για τα βήματά μου, φως στο μονοπάτι μου» (Ψλ 109,105), ώστε ο άνθρωπος να μην χαθεί στο σκοτάδι αυτού του κόσμου. Το Πνεύμα μας αποκαλύπτει ότι ο Ιησούς είναι ο Υιός του Θεού, και μέσα από τη χάρη του μας μετασχηματίζει από μέσα μας, κάνοντας μας όμοιους με τον Χριστό, τον Νέο Αδάμ, δίοτι όσοι έχουμε λάβει το Πνεύμα «αναγεννηθήκαμε από τα πάνω» (βλ. Ιω 3,3.5[2]).


[1] «ἐξαποστελεῖς τὸ πνεῦμά σου, καὶ κτισθήσονται, καὶ ἀνακαινιεῖς τὸ πρόσωπον τῆς γῆς».

[2] «ἀπεκρίθη Ἰησοῦς… ἐὰν μή τις γεννηθῇ ἄνωθεν… ἐὰν μή τις γεννηθῇ ἐξ ὕδατος καὶ πνεύματος, οὐ δύναται εἰσελθεῖν εἰς τὴν βασιλείαν τοῦ θεοῦ».

Κηρύγματα Tags: