[Ιω 6,41-51] Αμέσως μετά το θαύμα του πολλαπλασιασμού των ψωμιών, ο Ιησούς έκανε ένα άλλο σημείο, αυτή τη φορά μόνο για τους μαθητές του, προκειμένου να τους αποκαλύψει ακόμη περισσότερο τον ανεξάντλητο πλούτο του προσώπου του. Μαθητής του Χριστού δεν είναι αυτός που μαθαίνει μονάχα τα πράγματα που εκείνος διδάσκει, αλλά αυτός που μαθαίνει να τον γνωρίζει: στη σχολή του Ιησού Χριστού το αντικείμενο της μάθησης είναι αυτός ο ίδιος. Γι’ αυτόν τον λόγο ο Κύριος απομακρύνει σκόπιμα τους μαθητές του μακριά από το πλήθος, και ακόμη τους δοκιμάζει με έναν περίεργο τρόπο, γιατί όλα αυτά θα είναι μια ευκαιρία για να εκδηλωθούν σαφέστερα η δύναμη του Χριστού και η δύναμη της πίστης σε αυτόν.
Πολύ νωρίς το πρωί ο Ιησούς εμφανίζεται στους μαθητές του περπατώντας επάνω στη θάλασσα… Mε αυτό το σημείο ο Κύριος τους δείχνει να έχει ικανότητες που είναι όχι μόνο πάνω από το κανονικό της ανθρώπινης φύσης, αλλά κι επάνω της ίδιας της φύσης. Δεν τους μεταδίδει μια διδασκαλία μέσω λόγιων, αλλά μάλλον τους φανερώνει με ένα σημάδι το τι είναι ικανός να κάνει, έτσι ώστε βλέποντας να πιστέψουν. Και σε μας επίσης ο Κύριος εμφανίζεται μέσω σημείων ή περιστάσεων στη ζωή μας, για να μας φανερώσει την παρουσία και τη δύναμή του, έτσι ώστε να πιστέψουμε σε αυτόν, να μεγαλώσουμε στη γνώση του και να τον αγαήσουε περισσότερα.
Ωστόσο, η πρώτη αντίδραση των μαθητών δεν ήταν μια ένδειξη πίστης σ’ αυτόν. Πράγματι, κατ’ ανθρώπινη άποψη, αυτό το όραμα δεν μπορούσε να είναι τίποτα άλλο παρά ένα φάντασμα, ή ένα ον της μυθολογίας ή της λαϊκής δοξασίας, γιατί φυσικά οι άνθρωποι δεν περπατάνε πάνω στα νερά, ούτε είναι γνωστό που μπορεί να το κάνει αυτό οποιοδήποτε άλλο ζωντανό ον. Αυτοί οι έμπειροι ψαράδες δεν είδαν ποτέ κάτι τέτοιο να συμβεί στη θάλασσα, οπότε φοβόνταν απέναντι σε μια άγνωστη πραγματικότητα που τους ξεπερνούσε. Αυτό είναι το φαινομενολογικό και ψυχολογικό πλαίσιο μέσα στο οποίο ο Δάσκαλος δοκιμάζει την πίστη των μαθητών του, διότι με αυτόν τον τρόπο αυτοί θα μπορέσουν να μεγαλώσουν στην πίστη, έτσι ώστε να αποκαλυφθεί στα μάτια τους «ο ανεξερεύνητος πλούτος του Χριστού» (βλ. Εφ 3,8).
Το πρώτο πράγμα που τους λέει ο Ιησούς είναι «έχετε θάρρος! …», γιατί η πίστη σε αυτόν πρέπει να είναι θαρραλέα, διότι ο φόβος δημιουργεί αμφιβολίες και δυσπιστία, αντίθετα το θάρρος γεννά πεποίθηση, σιγουριά, αποφασιστικότητα, δηλαδή τις απαραίτητες ικανότητες για να περάσει επιτυχώς κανείς τις δοκιμασίες της πίστης και να προοδέψει σ’ αυτήν. Μόνο τέτοιο είδος πίστης, δηλαδή η θαρραλέα πίστη, είναι το μόνο που μπορεί να αντιμετωπίσει υπαρξιακές καταστάσεις που υπερβαίνουν τις ανθρώπινες δυνάμεις και μας εισάγουν στον υπερφυσικό κόσμο όπου ο Χριστός αποκαλύπτεται ως Υιός του Θεού.
Ο Πέτρος αντιδρά στα λόγια του Κυρίου ζητώντας του ένα ακόμη σημάδι: να μπορέσει ο ίδιος (ο Πέτρος) να περπατήσει στα νερά όπως το κάνει ο δάσκαλός του. Ο Χριστός ικανοποιεί το αίτημά του και του λέει: «Έλα!…», και ο Πέτρος αρχίζει να περπατά πάνω στα νερά … Φαινόταν σαν ο μαθητής να είχε εξισώσει τον δάσκαλο του σ’ εξουσία, αλλά ο Πέτρος ήταν απλώς ένας άνθρωπος με τις αδυναμίες και τους φόβους του, και απέναντι στη ταραχή των κυμάτων σκέφτηκε περισσότερο την δική του ασφάλεια, φοβήθηκε, αμφέβαλλε, έχασε την πίστη που είχε και άρχισε να βυθίζεται.
Ο Πέτρος πίστευε στον Χριστό, αλλά η πίστη του ήταν ακόμη ατελής, ήταν λίγη· του ήταν αρκετή για να ακολουθεί τον Κύριο όπως ένας μαθητής ακολουθεί τον δάσκαλό του, αλλά ήταν λίγη για να ακολουθεί τον Χριστό εν μέσω των κινδύνων και των δυσκολιών της ζωής, διότι σε τέτοιες περιπτώσεις δεν μπορούμε να είμαστε άνθρωποι ολιγόπιστοι, γιατί η αδύναμη (ατελής) πίστη είναι ακόμη διστακτική και φοβισμένη, ανίκανη να πηγαίνει πίσω από τον Χριστό άνευ όρων.
Μερικές φορές οι Χριστιανοί ικανοποιούνται με το να έχουν αρκετή πίστη για να «μετακινήσουν βουνά» (πβ. Μτ 17,20), δηλαδή για να αποκτήσουν εκείνα τα δώρα που κανονικά ζητούνται από τον Θεό: υγεία, λύση οικογενειακών ή εργασιακών προβλημάτων κ.λπ. Και μάλιστα, για να επιτευχθούν χάριτες, ακόμη και θαύματα, χρειάζεται όχι λίγη πίστη, και έτσι πολλές φορές ο Χριστός επαίνεσε εκείνους που τον πλησίαζαν με πίστη για να του ζητήσουν βοήθεια, όπως όταν είπε στην Χαναναία: «Μεγάλη είναι η πίστη σου, γυναίκα! Ας γίνει όπως το θέλεις». Κι από κείνη την ώρα γιατρεύτηκε η θυγατέρα της» (Μτ 15,28), αντίθετα σε άλλες περιοχές δεν μπορούσε να κάνει πολλά θαύματα λόγω της απιστίας των κατοίκων τους (πβ. Μτ 13,58).
Οι Χριστιανοί είμαστε καλεσμένοι να ακολουθούμε τον Χριστό περπατώντας δίπλα του στα μονοπάτια της ζωής, είτε στη στεριά είτε στη θάλασσα, αλλά πάντα περπατώντας με τη δύναμη και τη σταθερότητα της πίστης.
You must be logged in to post a comment.