[Μτ 15,21-28] Το παράδειγμα μιας γυναίκας Χαναναίας, που με επιμονή και ταπεινοφροσύνη ζητά από τον Χριστό να θεραπεύσει την κόρη της, μάς διδάσκει τον τρόπο και τα συναισθήματα με τα οποία πρέπει να απευθυνόμαστε στον Θεό στις προσευχές μας.
Πράγματι, αυτή η γυναίκα με δυνατές κραυγές, κλάματα και θρήνους, ακολουθούσε τον Χριστό από πίσω του χωρίς να θεωρεί ότι με αυτόν τον τρόπο θα μπορούσε να τον ενοχλήσει. Από την άλλη πλευρά, οι μαθητές του Κυρίου θεώρησαν τη στάση της υπερβολική, ακατάλληλη, ενοχλητική… Ίσως ενοχλούσε αυτούς τους ίδιους, αλλά όχι τον Ιησού. Ποτέ δεν είναι ενοχλητικές στο Θεό οι επίμονες ικεσίες των παιδιών του, που φωνάζοντας και θρηνώντας ζητάνε για βοήθεια εν μέσω των δυσκολιών τους! Κραυγές, θρήνοι και ικεσίες προς τον Χριστό ήταν απαραίτητες γιατί, αυτό που ζητούσε η Χαναναία, ήταν πραγματικά κάτι σοβαρό και ζωτικό: η απελευθέρωση της κόρης της από τις επιθέσεις του διαβόλου…
Ο Ιησούς δεν αποδέχεται την πρόταση των μαθητών του, παρόλο που φαίνεται να αντιδρά με κάποια αδιαφορία μπροστά στο αίτημα αυτής της γυναίκας. Ωστόσο, η προφανής παθητικότητά του θα χρησιμεύσει για να εκδηλωθούν περισσότερο οι αρετές και η πίστη της Χαναναίας, και θα είναι μια ευκαιρία να διδαχθούν οιμαθητές του ότι το αληθινό πνεύμα προσευχής υπερβαίνει τα όρια των ανθρώπινων κριτηρίων.
Τα λόγια του Κυρίου δείχνουν τον πρωταρχικό στόχο της αποστολής του: την αναγγελία της σωτηρίας στον λαό του Ισραήλ, ο λαός που έλαβε την υπόσχεση της λύτρωσης. Όλα φαινόταν να δείχνουν ότι η γυναίκα, που ανήκε σε άλλο έθνος, δεν έιχει το δικαίωμα να επωφεληθεί από την παρουσία του Σωτήρα στον κόσμο. Ξαφνικά, μια χειρονομία της Χαναναίας προκάλεσε μια απροσδόκητη στροφή στην αποστολή του Χριστού: αυτή τον πλησίασε και τον προσκύνησε, αναγνωρίζοντάς τον ως Σωτήρα και Κύριό της, λέγοντάς του «Κύριε, βοήθησέ με!» (εδ. 25). Σε αυτά τα λόγια βρισκόταν η κραυγή ολόκληρης της ανθρωπότητας που λαχταρούσε να απελευθερωθεί από τη δουλεία του διαβόλου για να ζήσει στην ελευθερία των παιδιών του Θεού που μας μεταδίδεται μέσω της χάρης του Χριστού.
Η πίστη της γυναίκας κατάφερε ο Ιησούς να την πρόσεξε, αλλά πριν της χορηγήσει αυτό που ζητούσε, ο Κύριος θέλησε να δοκιμάσει την ταπεινοφροσύνη της, επειδή δεν υπάρχει αυθεντική πίστη στον Θεό χωρίς ταπεινοφροσύνη μπροστά του. Η Χαναναία ταπεινώθηκε ενώπιον του Χριστού, αναγνώρισε τη μικρότητά της και το μεγαλείο των δώρων του Θεού, και επιβεβαίωσε την πίστη της εν μέσω της δοκιμασίας, γι’ αυτό ο Κύριος την επαίνεσε λέγοντάς της: «Γυναίκα, μεγάλη είναι η πίστη σου! Ας σου γίνει όπως επιθυμείς!», και εκείνη τη στιγμή η κόρη της απελευθερώθηκε από τις αλυσίδες του διαβόλου χάρη στην απελευθερωτική δύναμη της χάρης του Χριστού. Με αυτό το περιστατικό ο Ιησούς φανέρωνε στους μαθητές του ότι αυτός είχε έρθει στον κόσμο για να είναι ο Σωτήρας όλων όσων πιστεύουν σε αυτόν.
Το παράδειγμα της Χαναναίας είναι για όλους μας μία ωραία διδασκαλία, γιατί αν επιθυμούμε αληθινά τα δώρα του Θεού, πρέπει να είμαστε επίμονοι στην προσευχή, ταπεινοί στο αίτημά μας, και να πιστεύουμε βαθιά στη παντοδυναμία του Κυρίου.
You must be logged in to post a comment.