[Mτ 16,13-20] Το σημερινό Ευαγγέλιο μας διηγείται την ημέρα που οι Απόστολοι ομολόγησαν με πεποίθηση την πίστη τους στον Ιησού ως τον Χριστό, τον Υιό του Θεού, την ίδια στιγμή που ο Χριστός υπόσχεται να ιδρύσει την Εκκλησία του και να αναθέσει πάνω στη γη στο Πέτρο τα κλειδιά των πυλών της Βασιλείας των Ουρανών.
Ο Ιησούς ξεκινά τον διάλογο με τους μαθητές του ονομάζοντας τον εαυτό του «γιο του ανθρώπου», σε υπαινιγμό για την ανθρώπινη φύση του, αφού μάλιστα φανερωνόταν σε όλους ως άνθρωπος. Αλλά η ερώτησή του είχε ως στόχο να ανακαλυφθεί κάτι βαθύτερο και κρυμμένο μέσα σε αυτόν τον «γιο του ανθρώπου», γιατί στην πραγματικότητα πολλοί ήδη τον θεωρούσαν κάτι περισσότερο από έναν απλό εβραϊκό ραβίνο, γι’ αυτό τους ρωτά: «Εσείς όμως ποιος λέτε ότι είμαι;» (εδ. 16).
Η απάντηση των μαθητών δείχνει την ποικιλία απόψεων και τη σύγχυση γύρω από την ταυτότητα του Ιησού: «…Άλλοι λένε ότι είναι ο Ιωάννης ο Βαπτιστής, άλλοι λένε ο Ηλίας, και άλλοι ο Ιερεμίας ή κάποιος από τους προφήτες… » (εδ. 14), δηλαδή ένας άλλος μεγάλος προφήτης ή ένας από τους αρχαίους προφήτες που φαίνεται να έχει αναστηθεί. Όλες αυτές οι εικασίες βασίζονταν σίγουρα στον ανυπολόγιστο αριθμό σημείων και θαυμάτων που έκανε ο Ιησούς, στην καινοτομία της διδασκαλίας του, στη δύναμη έλξης που προκαλούσε στα πλήθη που συνάγονταν γύρω του για να τον ακούσουν ή να τον ακολουθήσουν. Επίσης στην εποχή μας, περισσότερο από 20 αιώνες μετά το πέρασμά του από αυτόν τον κόσμο, πολλοί θεωρούν τον Κύριό μας μόνο «γιο του ανθρώπου», έναν κρίσιμο χαρακτήρα στην ιστορία της ανθρωπότητας, έναν μεγάλο σοφό, έναν πνευματικό μεταρρυθμιστή κ.λπ. Όλες αυτές οι αξιολογήσεις για το πρόσωπό του, αν και σεβαστές, απέχουν πολύ από την απάντηση που έδωσε ένας από τους μαθητές του…
Ο Ιησούς της Ναζαρέτ, ο «γιος του ανθρώπου», γνωρίζοντας ότι οι πιο κοντινοί του μαθητές τον ακολουθούσαν επειδή αυτός ήταν κάτι περισσότερο από έναν μεγάλο προφήτη, τους ρωτά: «Εσείς όμως ποιος λέτε ότι είμαι;» (εδ. 16). Τότε ο Πέτρος πήρε το λόγο και απάντησε λέγοντας ό,τι ο ίδιος και οι άλλοι σύντροφοί του σκέφτονταν, ό,τι όχι μόνο συναγόταν από τα σημάδια που έβλεπαν, αλλά και από μια εσωτερική φωνή που αντηχούσε στις καρδιές τους, τη φωνή της πίστης! … Γι’ αυτό ο Πέτρος μπόρεσε να δώσει, για πρώτη φορά εκ μέρους ενός ανθρώπου, μια σωστή και ακριβή απάντηση πάνω από την αληθινή ταυτότητα του ραβίνου Ιησού: «Εσύ είσαι ο Χριστός, ο Υιός του Θεού του ζωντανού» (εδ. 17). Η εσωτερική φωνή που άκουσε ο Πέτρος μέσα του ήταν εκείνη του ουράνιου Πατέρα, ο μόνος που μας αποκαλύπτει την αληθινή ταυτότητα του Ιησού Χριστού, του Υιού του, και που μας οδηγεί σ’ αυτόν (πρβλ. Ιω 6,44)[1]. Για αυτόν τον λόγο, όταν ο Ιησούς άκουσε την απάντηση του Πέτρου, τον αποκάλεσε «ευλογημένο», επειδή με το χάρισμα της πίστης ο σπόρος της αιώνιας ζωής είχε ήδη φτάσει στον μαθητή (πρβλ. Ιω 11,26)[2].
Τέλος, ο Ιησούς ζητά από τους μαθητές του να κρατήσουν την αληθινή ταυτότητά του μυστική, επειδή η κατάστασή του ως Υιού του Θεού και Χριστού θα αποκαλυφθεί ανοιχτά σε όλους τους ανθρώπους, σε όλα τα έθνη, μόνο μετά την ανάστασή του από τους νεκρούς, όταν έχει ανοίξει με τα κλειδιά του χυνόμενου αίματός του τις πύλες της Βασιλείας των Ουρανών σε όλους όσους θα πιστεύουν σ’ αυτόν.
* Δείτε επίσης: 21η Κυριακή του έτους, Α’ κύκλος: “Θα σου δώσω τα κλειδιά της Βασιλείας των Ουρανών”
[1] «…οὐδεὶς δύναται ἐλθεῖν πρός με ἐὰν μὴ ὁ πατὴρ ὁ πέμψας με ἑλκύσῃ αὐτόν».
[2] «…πᾶς ὁ ζῶν καὶ πιστεύων εἰς ἐμὲ οὐ μὴ ἀποθάνῃ εἰς τὸν αἰῶνα».
You must be logged in to post a comment.