Τα κείμενα των Αναγνωσμάτων αυτής της Κυριακής μας μιλάνε για την ύπαρξη δύο τρόπων σκέψης, δύο τύπων νοοτροπίας: το να σκεφτόμαστε απλώς κατά ανθρώπινο νου ή το να σκεφτόμαστε κατά θεϊκό νου. Ο Χριστιανός είναι καλεσμένος να μαθαίνει να σκέφτεται όχι μόνο κατά ανθρώπινο τρόπο, αλλά και κατά θεϊκό τρόπο, όπως το δίδαξε ο Ιησούς.
Είναι βέβαια μεγάλο πράγμα να αποκτήσει κανείς, στη ζωή του, ένα σωστό τρόπο λογικής: τόσοι άνθρωποι ζούνε σε αυτό τον κόσμο δυστυχισμένοι, επειδή δεν ξέρουν να οδηγούν σωστά τις ζωές τους σύμφωνα με τους κανόνες της ανθρώπινης σοφίας! Για παράδειγμα, η ανθρώπινη εμπειρία μας διδάσκει ότι είναι απαραίτητο να σπείρουμε πρώτα για να θερίσουμε ύστερα, όπως λέει η παροιμία: «ό,τι σπείρεις θα θερίσεις», και αυτό μπορούμε να το εφαρμόσουμε σε κάθε πραγματικότητα της ζωής μας: π.χ. εάν δουλέψεις θα πάρεις το μισθό του, εάν διαβάσεις θα πάρεις πτυχίο, εάν κάνεις προσπάθειες στην εκπαίδευση των παιδιών σου αυτά θα είναι καλοί άνθρωποι όταν μεγαλώσουν, εάν είσαι συνεχής στην προσευχή σου ο Κύριος θα σου χορηγήσει ό,τι του ζητάς, κλπ., δηλαδή: κάθε κόπος αξίζει το αποτέλεσμά του.
Αλλά υπάρχουν άνθρωποι που δεν ακολουθούν αυτή την ανθρώπινη σοφία: πιστεύουν ότι η ζωή είναι σαν να πάει κανείς σε σούπερ μάρκετ όπου αγοράζονται όλα τα προϊόντα ήδη ετοιμασμένα… Και επειδή οι σημερινοί άνθρωποι εγκαταλείπουν της σοφία, αναζητάνε αποτελέσματα χωρίς κόπο, θέλουν να θερίσουν χωρίς να έχουν σπείρει, επειδή πιστεύουν ότι η ζωή θα τους δωρίσει τα πάντα, και κάνουν λάθος, διότι τέτοια ζωή απλά δεν υπάρχει.
Αντίθετα, ο σοφός και συνετός άνθρωπος ξέρει ότι η προσπάθεια της σημερινής εργασίας είναι η εγγύηση των καρπών του αύριο, διότι η προσδοκία του θερισμού τον σπρώχνει να νικήσει κάθε εμπόδιο.
Ο Χριστιανός δεν είναι απαλλαγμένος από αυτό το νόμο του που λέει «πρώτα να σπείρεις και μετά να θερίσεις»: η Πρόνοια του Θεού δεν αντικαταστεί τη δουλειά που πρέπει να κάνει ο άνθρωπος, δεν είναι ο Θεός αυτός που πρέπει να σπέρνει στα χωράφια μας, ούτε πρέπει να πάρει στα χέρια του το δρεπάνι για να θερίσει το σιτάρι μας. Όμως εξαρτιόνται απ’ αυτόν οι άλλες συνθήκες που βοηθάνε για ένα καλό θερισμό: π.χ. ο καλός καιρός, μια καλή βροχή κ.λπ. Το ίδιο συμβαίνει και στις καταστάσεις της ζωής μας: οι γονείς πρέπει να εκπαιδεύουν και να τρέφουν τα παιδιά τους (όχι οι παππούδες ή οι γιαγιάδες, όχι το κράτος ή το σχολείο) και η Θεία Πρόνοια τότε θα τους δώσει τη χάρη της για να τους βοηθήσει να εκπληρώσουν αυτό το καθήκον με το καλύτερο δυνατόν τρόπο.
Ωστόσο, αυτή η ανθρώπινη σοφία, όσο σωστή κι αν είναι, δεν μας αρκεί για να ακολουθούμε τον Χριστώ όπως πρέπει, γιατί αυτός οδηγούνταν από ανώτερη σοφία: η σοφία του Θεού, η νοοτροπία του Θεού… Γι’ αυτό ο Ιησούς είπε στον Πέτρο: «… Είσαι σκάνδαλο για μένα, επειδή δε σκέφτεσαι τα του Θεού, αλλά τα των ανθρώπων!» (Μτ 16,23), και ο Απόστολος Παύλος μας προτρέπει: «…να μεταμορφώνεστε με την ανακαίνιση του νου σας, για να δοκιμάζετε ποιο είναι το θέλημα του Θεού, τι είναι το καλό, τι αρέσει στο Θεό και τι είναι τέλειο» (Ρωμ 12,2).
You must be logged in to post a comment.