Η τελευταία Κυριακή του Λειτουργικού Έτους τιμά και δοξάζει τον Χριστό τον Κύριό μας ως Βασιλιά του Σύμπαντος, διότι αυτό ακριβώς είναι το τελευταίο μυστήριο της ζωής του Χριστού: η δόξα του στους ουρανούς ως Βασιλιάς των πάντων. Αυτό μάλιστα ήταν το σχέδιο του Θεού Πατέρα: «να ανακεφαλαιωθούν τα πάντα εν Χριστώ, τα επί του ουρανού κα τα επί της γης» (Εφ. 1,10).
Πρέπει να ειπωθεί ότι η βασιλεία του Χριστού «δεν ήταν απ’ αυτό τον κόσμου» (πβ. Ιω. 18,36), δεν ήταν ανθρώπινης σύστασης, όπως ήταν ή είναι τα βασίλεια που γνωρίζουμε μέσω της ιστορίας. Ο Χριστός χρίστηκε βασιλιάς, γι’ αυτό μάλιστα λέγεται «Χριστός», επιλεγμένος και αφιερωμένος από το Θεό για να είναι ο βασιλιάς της Βασιλείας των Ουρανών. Όταν έζησε σε αυτόν τον κόσμο, ο Χριστός διακήρυξε αυτό το βασίλειο και μας έμαθε σχετικά με τη φύση αυτού του βασιλείου, για το πώς είναι, ποιους νόμους έχει, τι υπόσχεται στον άνθρωπο, πώς μπορούν οι άνθρωποι να γίνουν μέρος του ή πώς να εισέλθουν σ’ αυτό κ.λπ. Επιπλέον, ξεκίνησε αυτό το βασίλειο πάνω στη γη, λέγοντας: «η βασιλεία του Θεού είναι κιόλας ανάμεσά σας» (Λκ. 17,21), και ενώ τα ανθρώπινα βασίλεια εξαφανίστηκαν ή θα εξαφανιστούν, το βασίλειό του δεν θα έχει τέλος.
Υπάρχουν βεβαίως πολλές διαφορές μεταξύ της βασιλείας του Χριστού και των ανθρώπινων βασιλείων: τα ανθρώπινα βασίλεια κυβερνούνται από αμαρτωλούς ανθρώπους, όμως η βασιλεία του Χριστού κυβερνάται από τον «Άγιο του Θεού» (πβ. Μκ. 1,24)· τα ανθρώπινα βασίλεια είναι για ορισμένους λαούς ή έθνη, αλλά η βασιλεία του Χριστού είναι για όλους τους ανθρώπους· τα ανθρώπινα βασίλεια παλεύουν μεταξύ τους για να φανερώνεται το πιο ισχυρό, αντίθετα, η βασιλεία του Χριστού πολεμά ενάντια στις κυριαρχίες του Σατανά, του πιο ισχυρού εχθρού του ανθρωπίνου γένους, επειδή η χάρη είναι ισχυρότερη και πιο άφθονη από την αμαρτία (πβ. Ρωμ. 5,20)· στα ανθρώπινα βασίλεια οι υπήκοοι τιμούν έναν ανθρώπινο βασιλιά, αλλά στη βασιλεία του Χριστού οι άνθρωποι τιμούν και λατρεύουν τον Υιό του Θεού ενσαρκωμένο· τα ανθρώπινα βασίλεια κατακτούν τους ανθρώπους μέσω της βίας, αλλά στη βασιλεία του Χριστού οι άνθρωποι έλκονται μέσα τους από μια μυστηριώδη κλήση του Θεού Πατέρα που κατευθύνεται προς την καρδιά τους, χωρίς να παραβιάζει την ελευθερία τους, επειδή: «κανένας δεν μπορεί να έρθει σε εμένα, αν δεν τον ελκύσει ο Πατέρας» (Ιω. 6,44)· τα ανθρώπινα βασίλεια είναι πλούσια με φθαρτά χρήματα, αντίθετα, η βασιλεία του Χριστού κατέχει τους θησαυρούς της στον ουρανό: «όπου δεν τους αφανίζουν ούτε ο σκόρος ούτε η σκουριά» (Μτ. 6,20)· τα ανθρώπινα βασίλεια δίνει μια περαστική ευημερία, αλλά η βασιλεία του Χριστού χορηγεί την αιώνια ευτυχία· τα ανθρώπινα βασίλεια καταστρέφονται με το πέρασμα του χρόνου, όμως η βασιλεία του Χριστού μένει για πάντα.
Σχολιάζοντας τα λόγια: «η βασιλεία του Θεού είναι κιόλας ανάμεσά σας», ο Ωριγένης λέει ότι κάθε άνθρωπος που εκπληρώνει τις διδασκαλίες του Χριστού κάνει ο Χριστός να βασιλεύει ήδη στη ζωή του. Πώς λοιπόν θα μπορούσαμε να αφιερώσουμε τις ζωές μας στον Χριστό τον Βασιλιά, έτσι ώστε το βασίλειό του να μπορέσει να ενεργήσει ήδη στη ζωή μας, όταν ούτε κι εμείς οι ίδιοι δεν είμαστε εντελώς «κύριοι» των πράξεών μας; Εάν δεν κυριαρχούμε τις σκέψεις μας, τα συναισθήματά μας, τα πάθη μας, το βλέμμα μας, τη γλώσσα μας, εάν μας κυριαρχούν φαυλότητες και αμαρτίες, εάν υποκύψουμε στους πειρασμούς του κακού… μήπως θα μπορέσει ο Χριστός να βασιλεύει πάνω στη ζωή μας; Είμαστε ή όχι πολίτες του βασιλείου του; Πώς είναι δυνατόν να σκοπεύουμε να μετασχηματίσουμε τον κόσμο, έτσι ώστε να αναγνωρίσει τον Χριστό ως βασιλιά και άρχοντα του, όταν εμείς οι ίδιοι δεν έχουμε ακόμη κατακτηθεί πλήρως από τη χάρη του;
Άρα, εάν ο Χριστός δεν βασιλεύει στη ζωή μας, σε ποιο βασίλειο ανήκουμε; Μήπως έχουμε ιδρύσει το δικό μας βασίλειο; Είμαστε λοιπόν βασιλιάδες του εαυτού μας; Αν είναι έτσι, αυτό το δικό μας βασίλειο είναι προορισμένο να εξαφανιστεί, δεν έχει άλλο τέλος παρά το τίποτα. Και όποιος δεν ανήκει στη βασιλεία του Χριστού γίνεται αναγκαστικά εχθρός του και τον πολεμά, γιατί η απόρριψη της χάριτος είναι η εχθρότητα με τον Θεό.
Ως εκ τούτο, ο στόχος της χριστιανικής και της πνευματικής μας ζωής είναι ο εξής: το να κάνουνε όλα τα πράγματα στη ζωή μας, τα εσωτερικά και τα εξωτερικά, να έχουν τον Χριστό ως επικεφαλή. Αυτό είναι το μοναδικό σχέδιο που ο αιώνιος Πατέρας θέλει να πραγματοποιήσει μέσα μας, ώστε η ζωή μας να είναι μέρος της βασιλείας του Χριστού.
You must be logged in to post a comment.