Τα Αναγνώσματα αυτής της Κυριακής μας παρουσιάζουν το κάλεσμα του Θεού προς τους λαούς όλου του κόσμου, πρώτα στο λαό του Ισραήλ, έπειτα στους υπόλοιπους, στους «εθνικούς», όπως τους αποκαλεί ο Απόστολος Παύλος, ένα κάλεσμα που προέρχεται από το μεγάλο έλεος του Κυρίου για τους ανθρώπους, του οποίου την απάντηση ονομάζουμε «πίστη» και που το αποτέλεσμα του είναι η σωτηρία εκείνων που πιστεύουν, με άλλα λόγια, του οποίου το αποτέλεσμα είναι η ζωή.
Είδη από την εποχή της Παλαιάς Διαθήκης, αν και ο Θεός είχε αποκαλυφθεί μόνο στον λαό του Ισραήλ, η πίστη αυτού του λαού ζητούσε πίστη για όλους τους υπολοίπους λαούς της γης, που δεν είχαν ακόμη κληθεί, γι’ αυτό αναφωνεί ο ψαλμωδός : «να γίνει γνωστός επάνω στη γη η οδός Σου, σε όλα τα έθνη η σωτηρία Σου!… Να Σε δοξολογούν οι λαοί, Θεέ. Να Σε δοξολογούν όλοι οι λαοί!» (Ψαλ. 66,3-4). Αλλά, για να εκπληρωθούν όλα αυτά, ήταν απαραίτητο το κήρυγμα του Λόγου του Κυρίου στα έθνη, γιατί χωρίς αυτό δεν μπορούσαν να γνωρίσουν τους δρόμους του Κυρίου, δηλαδή τους νόμους ζωής του, και επομένως ούτε να λάβουν τη πίστη και τη σωτηρία.
Όλα αυτά όμως ολοκληρώθηκαν με τον ερχομό του Χριστού, του Σωτήρας, μέσω του κηρύγματος του, του «Ευαγγελίου» του ή της διδασκαλίας ζωής του, επειδή οι υπόλοιποι λαοί της γης έλαβαν πίστη στον Θεό του Ισραήλ χάρη στον Ιησού Χριστό που έστειλε τους Αποστόλους σε ολόκληρο τον κόσμο, μέχρι τα πέρατά του, γι’ αυτό οι αναρίθμητοι λαοί που αποτελούν μια μοναδική «Εκκλησία» υμνούν τον Κύριο με την ίδια πίστη, εκπληρώνοντας την ικεσία του ψαλμωδού: «Θεέ, … να σε δοξολογούν όλοι οι λαοί». Η δοξολογία προς τον Θεό, η θεία λατρεία, αντιπροσωπεύει το αποκορύφωμα της πίστης του Χριστιανού, και γι’ αυτό η κυριακάτικη ευχαριστιακή λατρεία στις ενορίες μας είναι η εκδήλωση της ζωντανής πίστης της Εκκλησίας.
Όλα αυτά συντίθενται στη ζωή του Ιησού, ο οποίος: «κήρυττε… το Ευαγγέλιο της Βασιλείας και θεράπευε κάθε ασθένεια και κάθε αδυναμία του λαού» (Μτ. 4,23), και εκδηλώνονται ξεκάθαρα τρία στοιχεία: 1ον) το κήρυγμα του Λόγου του Ο Θεός, 2ον) η πίστη των ανθρώπων ως απάντηση, 3ον) η σωτηρία ως τελικό αποτέλεσμα, που συμβολίζεται με την υγεία που αποκατάσταινε ο Ιησούς στους άρρωστους. Για το λόγο αυτό, στο σημερινό ευαγγελικό επεισόδιο, ο Κύριος πρώτα δοκιμάζει την πίστη της Χαναναίας, στη συνέχεια η πίστη της εκδηλώνεται δημόσια ενώπιον των ανθρώπων, επειδή φώναζε αναγνωρίζοντάς τον «γιο του Δαβίδ! …», δηλαδή τον υποσχεμένο Μεσσία, και τον παρακάλεσε λέγοντας «βοήθησέ με!», γιατί εμπιστευόταν στη θεραπευτική του δύναμη.
Αυτή η σωστική δύναμη του Χριστού επεκτεινόταν σε οτιδήποτε μπορούσε να είναι άρρωστο στον άνθρωπο, είτε στο σώμα είτε στο πνεύμα του, γιατί υπάρχουν μάλιστα και πνευματικές ασθένειες (όχι μόνο σωματικές και ψυχολογικές), και είναι πολλές και διαφορετικών ειδών, γι’ αυτό γράφει: «θεράπευε κάθε ασθένεια και αδυναμία». Πιο συγκεκριμένα, ο Ευαγγελιστής αφηγείται τη θεραπεία μιας δαιμονισμένης κοπέλας, η οποία έπασχε από κάτι που δεν μπορούσε να ανακουφιστεί με φάρμακα ή θεραπείες, παρά μόνο με τη δύναμη της χάρης του Θεού. Έτσι ο Ιησούς την ελευθέρωσε από το δαιμόνιο εκείνη τη στιγμή, γιατί η πίστη μας φέρνει την υγεία και τη ζωή που προέρχονται από τον Θεό.
You must be logged in to post a comment.