Η παραβολή του σημερινού Ευαγγελίου (Μτ. 22,1-14) καθώς και το κείμενο του πρώτου Αναγνώσματος (Ησ. 25,6-10) μας περιγράφουν την μακαριότητα που ετοίμασε ο Θεός στη βασιλεία του για τον άνθρωπο, επειδή αυτός ακριβώς είναι ο σκοπός της δημιουργίας του, το να μπορέσει να πετύχει ο άνθρωπος όχι μια φαινομενική ή προσωρινή ευτυχία, αλλά εκείνη που βρίσκεται μόνο στον Θεό και που πηγάζει από αυτόν.

Το πρώτο Ανάγνωσμα χρησιμοποιεί την εικόνα ενός βουνού όπου ζει ο Θεός και ενός συμποσίου που έχει ετοιμάσει εκείνος για τους κατοίκους όλων των εθνών: εκεί οι καλεσμένοι θα δοκιμάσουν το καλύτερο κρασί, και όσοι προηγουμένως έκλαιγαν σε αυτόν τον κόσμο θα παρηγορηθούν, γιατί εκεί δεν θα υπάρχει πια λόγος λύπης, αφού ο Κύριος θα εξαφανίσει για πάντα τον θάνατο. Πράγματι, δεν υπάρχει τίποτα πιο θλιβερό από τον θάνατο και τίποτα πιο χαρούμενο από μια ζωή που δεν θα το γνωρίσει ποτέ. Το κρασί που αναφέρεται στο βιβλικό κείμενο συμβολίζει τα αγαθά που θα απολαμβάνουν οι καλεσμένοι, αγαθά που προέρχονται από τον ίδιο τον Θεό. Επομένως, η απελευθέρωση από αυτόν τον κόσμο «του πόνου και του θανάτου» είναι η αληθινή σωτηρία, γι’ αυτό ο προφήτης λέει: «Θα χαρούμε και θα ευφρανθούμε στη σωτηρία Του (Κυρίου)» (εδ. 9), γιατί ο άνθρωπος θα πετύχει τη δική του σωτηρία εκεί όπου ζει ο ίδιος ο Θεός.

Η παραβολή του Ευαγγελίου χρησιμοποιεί μια πιο ακριβή και πιο πλούσια σε σημασία εικόνα για να περιγράψει τη χαρά και την ευτυχία της ουράνιας κατοικίας, επιπλέον προσθέτει τον λόγο τέτοιας χαράς: εκεί γιορτάζεται ο γάμος του γιου ενός βασιλιά. Πράγματι, στις ανθρώπινες σχέσεις δεν υπάρχει μεγαλύτερη τιμή από το να προσκληθεί κανείς από έναν βασιλιά σε μια εορτή, και δεν υπάρχει μεγαλύτερη ντροπή ή έλλειψη ευγένειας από την απόρριψη τέτοιας πρόσκλησης. Ο πυρήνας αυτής της παραβολής επικεντρώνεται μάλιστα πάνω στην απόρριψη μιας πρόσκλησης, και αναρωτιόμαστε: γιατί οι καλεσμένοι προτιμούν να μην πάνε στους γάμους; Γιατί θεωρούν ότι οι προσωπικές τους απασχολίες είναι πιο σημαντικές από ό,τι τους προτείνει ο βασιλιάς; Με άλλα λόγια, και αυτό είναι το βαθύ ερώτημα της παραβολής: γιατί μερικές φορές οι άνθρωποι απορρίπτουν την πρόσκληση του Θεού να συμμετάσχουν στην αιώνια ευτυχία του και προτιμούν μάλιστα τα λίγα και προσωρινά πράγματα που μπορούν να πετύχουν με τις δικές τους δυνάμεις;

Από μια η κλήση του Χριστού με όσον αφορά αυτόν τον κόσμο σημαίνει την ακολουθία του μέσα από ένα απαιτητικό μονοπάτι, γεμάτο δοκιμασίες και κινδύνους, ακόμη και με το φορτίο του σταυρό του καθενός, αλλά από την άλλη η κλήση στη μετά θάνατον ζωή σημαίνει την ακολουθία του στην χαρά της αιώνιας του δόξας. Γι’ αυτό ο γάμος της παραβολής σημαίνει τη δόξα του Χριστού, στην οποία καλούμαστε όλοι να συμμετάσχουμε και να την απολαύσουμε, και την περιγράφει στο όραμά του ο Απόστολος Ιωάννης ως εξής: «Αλληλούια! […] Ας χαρούμε, ας αγαλλιάσουμε κι ας τον δοξάσουμε, γιατί έφτασε η ώρα για το γάμο του Αρνίου, κι η νύφη στολίστηκε» (Αποκ. 19,6-7).

  Εκείνη την ημέρα θα πρέπει να παρουσιαστούμε ντυμένοι με ένα «εορταστικό ένδυμα», δηλαδή με τη χάρη του Χριστού, για να είμαστε άξιοι να γίνουμε δεκτοί εκεί. Οι Άγιοι Πατέρες δίνουν διάφορες εξηγήσεις για τη φύση αυτού του ενδύματος. Έτσι λοιπόν ο Άγιος Γρηγόριος ο Μέγας λέει: «Τι πρέπει να καταλάβουμε με το ένδυμα του γάμου, αν όχι την αγάπη; Γιατί το φορούσε ο Κύριος όταν ήρθε να γιορτάσει το γάμο του με την Εκκλησία. Επομένως, όποιος πιστεύει στην Εκκλησία, αλλά δεν έχει αγάπη, μπαίνει στο γάμο χωρίς το εορταστικό ένδυμα»[1]», και ο Άγιος Ιλάριος προσθέτει: «Το φόρεμα είναι επίσης η χάρη του Αγίου Πνεύματος και η λαμπρότητα του ουράνιου ενδύματος, που, αφού το λάβαμε μέσω της ομολογίας της πίστεως, πρέπει να το διατηρούμε καθαρό και ακέραιο μέχρι την απόκτηση της βασιλείας των ουρανών»[2], και για τον Άγιο Ιερώνυμο: «Το φόρεμα είναι επίσης ο νόμος του Θεού και οι πράξεις που ασκούνται δυνάμει του Νόμου και του Ευαγγελίου που αποτελούν την ενδυμασία του νέου ανθρώπου», δηλαδή του Χριστιανού.


[1] Ομιλία 32 εις τα Ευαγγέλεια.

[2] Ομιλία 22 εις Κατά Ματθαίον.

Ελληνικά, Κηρύγματα Tags: