31η Κυριακή του Έτους, Α κύκλος : «Όποιος ταπεινώσει τον εαυτό του θα υψωθεί».

Στο σημερινό Ευαγγέλιο (Μτ. 23,1-12)ακούσαμε πώς ο Ιησούς προειδοποιεί τους μαθητές του να μην μιμούνται τη συμπεριφορά κάποιων ανθρώπων (των Φαρισαίων), η οποία εξωτερικά φαινόταν καλή, αλλά εσωτερικά ήταν γεμάτη υπερηφάνεια και υποκρισία. Εκείνοι δεν δίστασαν να χρησιμοποιήσουν ακόμη και τα ίδια θρησκευτικά έθιμα για να πετύχουν τον στόχο τους: το να αισθάνονται ανώτεροι από τους άλλους και να δοξάζονται ή να υμνούνται από τους ανθρώπους, όχι από τον Θεό. Όπως είπε ο ίδιος ο Κύριος: «όλα τα καλά τους έργα τα κάνουν για να τους θαυμάζουν οι άνθρωποι».

Ζούμε σε μια εποχή στην οποία, λόγω της τεχνολογικής προόδου και του εμπορίου, η συμπεριφορά των ανθρώπων εξαρτάται ολοένα και περισσότερο από την εικόνα ή την εμφάνιση που προβάλλουν στον δικό τους κοινωνικό κύκλο. Επομένως, ο σύγχρονος άνθρωπος είναι πιο επιφανειακός (επιπόλαιος) στις αποφάσεις και τις επιλογές του, ξεχνά τον εσωτερικό του κόσμο και, ως εκ τούτου, παραμελεί τον πνευματικό του εμπλουτισμό, καταλήγοντας να αισθάνεται βαθιά άδειος, παρόλο που διαθέτει άφθονα υλικά αγαθά.

Το να κάνει κανείς πράγματα μόνο για να νιώθει ανώτερος από τους άλλους και να δοξάζεται από τους ανθρώπους είναι ένας πολύ συνηθισμένος και επικίνδυνος πειρασμός στη χριστιανική μας ζωή, γι’ αυτό ο Κύριος μας προειδοποιεί να κάνουμε ακριβώς το αντίθετο. Πράγματι, αυτός που αναζητά τη δόξα των ανθρώπων περιφρονεί τη δόξα που προέρχεται από τον Θεό, αφήνοντάς την σε δευτερεύουσα θέση ή περιφρονώντας την εντελώς, και επίσης περιφρονεί τον πλησίον του, θεωρώντας τον εαυτό του ανώτερος απ’ αυτόν, γεγονός που βρίσκεται σε αντίθεση με τη χριστιανική φιλανθρωπία, η οποία μας κινεί να βλέπουμε τους άλλους ως αδέρφια μας, όχι ως κατώτερα σε εμάς όντα.

Όποιος αναζητά ειλικρινά τη δόξα του Θεού, όπως έκανε ο Ιησούς, όπως έκαναν οι Άγιοι όλων των εποχών, δεν κάνει έργα για να τον θαυμάσουν ή να τον επαινέσουν οι άνθρωποι. Πολλές φορές ο Κύριος μας είπε ότι πρέπει να κάνουμε το καλό κρυφά, χωρίς να το ξέρει κανείς: «όταν δίνεις ελεημοσύνη, ας μην ξέρει ούτε το αριστερό σου χέρι τι κάνει το δεξί σου, για να ’ναι αληθινά κρυφή η ελεημοσύνη σου. Κι ο Πατέρας σου, που βλέπει τις κρυφές πράξεις, θα σε ανταμείψει, … όταν προσεύχεσαι, πήγαινε στο πιο απόμερο δωμάτιο του σπιτιού σου, κλείσε την πόρτα σου και προσευχήσου εκεί κρυφά στον Πατέρα σου· κι ο Πατέρας σου, που βλέπει τις κρυφές πράξεις, θα σε ανταμείψει φανερά, … Όταν νηστεύετε, να μη γίνεστε σκυθρωποί, όπως οι υποκριτές, που παραμορφώνουν την όψη τους για να δείξουν στους ανθρώπους πως νηστεύουν… Εσύ, αντίθετα, όταν νηστεύεις, περιποιήσου τα μαλλιά σου και νίψε το πρόσωπό σου, για να μη φανεί στους ανθρώπους η νηστεία σου, αλλά στον Πατέρα σου, που βλέπει τις κρυφές πράξεις· και ο Πατέρας σου, που βλέπει τις κρυφές πράξεις, θα σου το ανταποδώσει» (Μτ. 6,3-6.16-17). Διότι ο Θεός δεν κοιτάζει το μέγεθος του έργου, αλλά την ειλικρίνεια της καρδιάς με την οποία εκτελείται.

Ομοίως, όσον αφορά τα συναισθήματά μας προς τον πλησίον μας, ο Ιησούς μας λέει ότι η αληθινή χριστιανική αγάπη βρίσκεται στην υπηρεσία προς τους άλλους, στο να αναζητούμε το καλό όσων έχουν ανάγκη. Γι’ αυτόν το λόγο, κατά τη διάρκεια του Μυστικού Δείπνου μας έδωσε ένα σαφές παράδειγμα υπηρεσίας: «Ποιος είναι ανώτερος; Αυτός που κάθεται στο τραπέζι ή αυτός που τον υπηρετεί; Δεν είναι αυτός που κάθεται στο τραπέζι; Εγώ όμως είμαι σαν τον υπηρέτη ανάμεσά σας» (Λκ. 22,27), «Εάν τα μάθατε αυτά, θα είστε μακάριοι αν τα εφαρμόζετε κιόλας» (Ιω. 13,17).