Μικρό ιεροσπουδαστήριο -

Αναγκαιότητα και φύση του Μικρού Ιεροσπουδαστηρίου

Η Εκκλησία πάντα έχει φροντίσει για τις κλήσεις. Μέσω της προσευχής τις έχει ζητήσει (στον Θεό), τις έχει ενθαρρύνει και τις έχει βοηθήσει στη διάκριση και την ενίσχυσή τους.

Επειδή η κλήση του Θεού είναι δωρεάν και ότι εξαρτάται από την πιο ελεύθερη βούλησή του, αυτή μπορεί να ξυπνήσει οποιαδήποτε στιγμή της ζωής. Υπάρχουν κλίσεις ενηλίκων ή σε μεγάλη ηλικία, αλλά υπάρχουν επίσης πρόωρες κλήσεις. «Όπως το αποδείχνει η μακρόχρονη πείρα, η ιερατική κλήση έχει συχνά μια πρώτη στιγμή εκδήλωσης στα χρόνια της προεφηβείας ή στα πρώτα χρόνια της νεότητας… Ακόμη και σε αυτούς που αποφάσισαν να εισέλθουν ενήλικοι στο Ιεροσπουδαστήριο, δεν είναι παράξενο να διαπιστωθεί η παρουσία το κάλεσμα του Θεού σε πιο πολύ παλαιότερες περιόδους»1.

«Αυτή η κλήση εκδηλώνεται σε διάφορες περιόδους της ζωής του ανθρώπου και με διαφορετικά κίνητρα. Εκδηλώνεται στη νεαρή ηλικία [στη νεότητα], στα γηρατειά [στη ωριμότητα, στη ώριμη ηλικία] και ακόμα στα παιδιά, ανάμεσα στα οποία δεν είναι ασυνήθιστο να εμφανίζεται ως ένας ορισμένος «σπόρος», μαζί με μια ιδιόμορφη ευσέβεια, μια φλογερή αγάπη προς τον Θεό και τον πλησίον, και με μια τάση προς την αποστολική δράση»2. Ο Πάπας Ιωάννης Παύλος Β’ βεβαιώνει ότι το «ακολούθησέ με» του Χριστού «γίνεται αισθητό τις περισσότερες φορές ήδη στην εποχή της νεότητας και, μερικές φορές, προειδοποιείται [αντιλαμβάνεται] ακόμη και στην παιδική ηλικία»3.

Στην Επιστολή προς τα παιδιά έλεγε: «… ο άνθρωπος δοξάζει τον Κύριο ακολουθώντας το κάλεσμα [τη φωνή] της δικής του κλήσης. Ο Θεός καλεί τον κάθε άνθρωπο και η φωνή του είναι ήδη αισθητή στην ψυχή του παιδιού: καλεί στη ζωή σε γάμο ή στη ιεροσύνη· καλεί στην αφιερωμένη ζωή ή στη δράση στις ιεραποστολές… Ποιος το ξέρει; Να προσευχηθείτε, αγαπητά αγόρια και κορίτσια, να ανακαλύψετε ποια είναι τη δική σας κλίση και να την ακολουθήσετε μετά με γενναιοδωρία»4.

Ίδια είναι και η διδασκαλία των Αγίων. Έτσι, για παράδειγμα, ο Άγιος Ιωάννης Μπόσκο, απευθυνόμενος στους Σαλεσιανούς [στους μοναχούς του Τάγματός του], έλεγε: «Αυτό που σας παραγγέλλω περισσότερο είναι να ασχολείστε με τα ευγενικά αγόρια, εραστές των πρακτικών της ευλάβειας, στους οποίους διαφαίνεται κάποια ελπίδα στην εκκλησιαστική κατάσταση. Ναι, δείξε έντονο ενδιαφέρον για αυτές τις ελπίδες της Εκκλησίας, κάνε ό,τι είναι δυνατό, και θα έλεγα το αδύνατο, για να καλλιεργήσετε σε αυτές τις τρυφερές καρδιές και να φυτρώσει τον πολύτιμο σπόρο της κλίσης· κατευθύνετε τους σε κάποιο μέρος [ίδρυμα, θεσμό] όπου θα μπορούσαν να πραγματοποιήσουν τις σπουδές τους, και, αν είναι φτωχοί, βοηθήστε τους επίσης με το μέσα που ότι η Θεία Πρόνοια έχει βάλει στα χέρια σας, και που η ευσέβειά σας και η αγάπη σας για τις ψυχές να σας επιδείξουν. Ευτυχισμένοι εσείς αν καταφέρετε να παρέχετε κάποιον ιερέα στην Εκκλησία σε αυτούς τους καιρούς που τόσο σπανίζουν οι ιεροί λειτουργοί…»5.

Ακριβώς τα Μικρά Ιεροσπουδαστήρια «έχουν συσταθεί, για να καλλιεργηθούν οι σπόροι της κλήσης»6. «Ο ιδικός σκοπός του Μικρού Ιεροσπουδαστηρίου είναι το να βοηθά τους εφήβους που φαίνεται να έχουν σπόρους κλήσης να την διακρίνουν πιο εύκολα και να μπορούν να ανταποκριθούν σ’ αυτήν»7. Έτσι το υποστήριζε ο παπά Ιωάννης Παύλος Β΄: «Τα τελευταία χρόνια η κρίση κλητική [των κλήσεων] έχει προκαλέσει επίσης τα Μικρά Ιεροσπουδαστήρια να εξαφανιστούν ή να πάθουν μετασχηματισμούς σε ορισμένες επισκοπές. Όπου είναι δυνατόν, θα έπρεπε να επανεξεταστεί η παρουσία των ίδιων [τους], όπως τόσο το συνιστά η Β’ Βατικανό Σύνοδος, γιατί βοηθούν τη κλητική διάκριση [τη διάκριση των κλήσεων] των εφήβων και νέων, παρέχοντάς τους ταυτόχρονα μια ολοκληρωμένη και συνεκτική διαμόρφωση [μόρφωση], με βάση την οικειότητα [την στενότητα] με τον Χριστό. Με αυτόν τον τρόπο, όσοι καλούνται, ετοιμάζονται να ανταποκριθούν με χαρά και γενναιοδωρία στο χάρισμα της κλήσης»8.

Τι είναι το Μικρό Ιεροσπουδαστήριο;

Καταρχήν το Μικρό Ιεροσπουδαστήριο δεν είναι το Μεγάλο Ιεροσπουδαστήριο. Αυτό είναι προφανές: το νεαρό άτομο ή το παιδί δεν έχει ακόμη την ικανότητα διάκρισης που είναι τυπική του ηλικιωμένου ιεροσπουδαστή. Για το λόγο αυτό δεν απαιτείται από αυτόν οριστική διάκριση κλίσης. Επομένως, δεν μπορεί να υπάρχει τόση απαίτηση, ούτε ένα καθεστώς ζωής τόσο έντονα ιερατικό και μοναστικό. Αλλά ούτε είναι ένα απλό οικοτροφείο που επιδιώκει μόνο τη χριστιανική μόρφωση των εφήβων.

Μιλώντας θετικά, πρέπει να πούμε ότι το Μικρό Ιεροσπουδαστήριο είναι, κατά βάση, ένας τόπος όπου υπάρχει προσανατολισμός. Υπάρχει ένας ιερατικός προσανατολισμός, ο οποίος, κάθε άλλο παρά να πιέζει τον μικρό ιεροσπουδαστή, του δείχνει την ομορφιά και το μεγαλείο της αφιερωμένης ζωής. «Να διατηρούνται όπου ήδη υπάρχουν και να προωθούνται τα Μικρά Ιεροσπουδαστήρια και άλλα παρόμοια ιδρύματα, στα οποία, με σκοπό την προώθηση των κλήσεων, να δίνεται μια ιδιότυπη θρησκευτική μόρφωση, μαζί με ανθρωπιστική και επιστημονική εκπαίδευση. Είναι επίσης κατάλληλο ο τοπικός Επίσκοπος, όπου το θεωρεί πρόσφορο [έγκαιρο], να προβλέψει την ανέγερση ενός Μικρού Ιεροσπουδαστηρίου ή παρομοίου ιδρύματος»9.

Περισσότερες φωτογραφίες…

Σημείωσεις:

1 POV, 63.

2 RF, 7.

3 ΙΩΑΝΝΗΣ ΠΑΥΛΟΣ Β’, Αποστολική Επιστολή Dilecti Amici προς τους νέους και τις νέες του κόσμου με την ευκαιρία του διεθνούς έτους της νεολαίας (31 Μαρτίου 1985), 8.

4 ΙΩΑΝΝΗΣ ΠΑΥΛΟΣ Β’, Επιστολή προς τα παιδιά στο έτος της οικογένειας (13 Δεκεμβρίου 1994).

5 JUAN BAUTISTA LEMOYNE, Memorias Biográficas [στα πέρα: MB], XIV, 133 (τα αποσπάσματα του MB λαμβάνονται από το βιβλίο

του PEDRO RICALDONE, Don Bosco ο Εκπαιδευτικός, Μπουένος Άιρες (1954); οι σελίδες αντιστοιχούν στην ιταλική έκδοση του ΜΒ).

6 OT, 3.

7 RF, 11.

8 ΙΩΑΝΝΗΣ ΠΑΥΛΟΣ Β’, Ομιλία προς τους επισκόπους των εκκλησιαστικών επαρχιών του Σαντιάγο, του Μπούργκος και της Παμπλόνας κατά την επίσκεψή τους «ad limina» (29 Σεπτέμβριος 1997). Η αναφορά στη Β’ Σύνοδο του Βατικανού είναι από την ΟΤ, 3.10 Σύνταγμα, αριθ. 232 .

12 CIC, κ. 234, §1.