Σήμερα η Εκκλησία ξεκινά τη λειτουργική περίοδο που ονομάζεται “Παρουσία”, που στα αρχαία ελληνικά σημαίνει “ερχομό, επίσκεψη”, και αναφέρεται με τη θεολογική της έννοια στην πρώτη έλευση του Υιού του Θεού σε αυτόν τον κόσμο, μέσω της ενσάρκωσής του στη Ναζαρέτ και της γέννησής του στη Βηθλεέμ, και στην προετοιμασία ανά τους αιώνες που την προηγήθηκε, αλλά αναφέρεται επίσης στη δεύτερη έλευση του σε αυτόν τον ίδιο κόσμο και στην προετοιμασία που πρέπει να την προηγηθεί, προετοιμασία που πρέπει να την κάνουμε εμείς οι ίδιοι, μέχρι την ημέρα που θα εμφανισθεί ο Κύριος με όλη του τη δόξα σε όλους τους ανθρώπους. Πράγματι, το σχέδιο του Θεού είναι να έρθει ο Γιος του σε αυτόν τον κόσμο δύο φορές, όπως το είπε ο ίδιος ο Χριστός: «φεύγω, αλλά θα ξανάρθω κοντά σας» (Ιω 14,28).

Το μοβ χρώμα των ενδυμάτων που οι ιερείς φοράνε κατ’ αυτή τη περίοδο της Παρουσίας συμβολίζει τη συντριβή και τη μετάνοια που είναι τα χαρακτηριστικά αυτής της λειτουργικής περιόδου.

Η πρώτη έλευση του Χριστού, του Σωτήρα των ανθρώπων, ήταν εν μέρει εκπληκτική και εν μέρει όχι. Ήταν εκπληκτική με αυτόν κατά τον τρόπο, γιατί κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί ο Θεός να στείλει τον δικό και μονογενή Γιο του, και αυτός ο Υιός να εμφανισθεί στον κόσμο γίνοντας άνθρωπος, ενσαρκώνοντας στη μήτρα μιας παρθένας. Ο τρόπος ζωής του ήταν επίσης εκπληκτικός, επειδή επέλεξε την υλική φτώχεια για να μας ανακαλύψει τον πνευματικό πλούτο της Βασιλείας των Ουρανών, και ήταν αγνός επειδή η ζωή του πάνω στη γη προανάγγελλε ήδη τη μελλοντική κατάσταση των αναστημένων, οι οποίοι θα είναι σαν άγγελοι (πβ. Μτ 22,30). Η πρώτη του έλευση ήταν εκπληκτική λόγω της στιγμής που συνέβη, επειδή ο λαός του Ισραήλ ήταν στη θρησκευτική, πολιτική, κοινωνική και ηθική παρακμή του, και φαινόταν σαν κανείς δεν είχε τις εσωτερικές διαθέσεις απαραίτητες για να αξίζει τον ερχομό του Μεσσία.

Ωστόσο, η πρώτη έλευση του Σωτήρα του Θεού είχε ανακοινωθεί αιώνες πριν, επιπλέον, ολόκληρη η ιστορία του λαού του Ισραήλ δεν ήταν τίποτε άλλο παρά μια μακρά περίοδος προετοιμασίας που έπρεπε να περάσουν οι άνθρωποι και της οποίας το αποκορύφωμα ήταν η ορατή εμφάνιση του Μεσσία πάνω στη γη. Πολλοί δίκαιοι της Παλαιάς Διαθήκης κατάλαβαν μέσω της πίστης ότι τα έργα που ο Θεός έκανε στη ζωή του λαού του ήταν η επιβεβαίωση της υπόσχεσης του μελλοντικού ερχομού του Σωτήρα. Αυτή ήταν επίσης η πεποίθηση της Μαρίας, της παρθένου της Ναζαρέτ, ότι ο Κύριος έκανε μεγαλεία σ’ αυτήν (πβ. Λκ 1,49), επειδή ο μεσσιανικός καιρός πλησίαζε την εκπλήρωσή του. Ακόμα και πριν από τη δημόσια εμφάνιση του Χριστού-Μεσσία, ο Θεός έστειλε τον τελευταίο και πιο μεγάλο από τους προφήτες, τον Ιωάννη τον Βαπτιστή, για να αναγγείλει στους ανθρώπους ότι ο Μεσσίας είχε ήδη φτάσει στον κόσμο, και ήταν απαραίτητο να ισιωθεί η στραβή ζωή της ανθρωπότητας, για να αποδεχτεί αξίως αυτόν που έστειλε ο Θεός, λέγοντας τους «μετανοείτε!» (πβ. Μτ  3,2-13) για την κακή σας ζωή, και αρχίστε να ζείτε σύμφωνα με τη νέα ζωή του Μεσσία!…

Επομένως, αυτή η περίοδος της Παρουσίας μας καλεί να προετοιμαστούμε πνευματικά για τα Χριστούγεννα, για να τιμήσουμε το ιστορικό γεγονός της γέννησης του Ιησού στη Βηθλεέμ, αλλά και να ξαναζήσουμε την πνευματική προετοιμασία που πρέπει να κάνει κάθε άνθρωπος, για να αποδεχτεί τον Μεσσία στην καρδιά του, να μετατρέψουμε και να κάνουμε μετάνοια, να αγκαλιάσουμε τη χριστιανική ζωή με περισσότερο ζήλο και πεποίθηση.

Η Παρουσία μας υπενθυμίζει επίσης την άλλη μεγάλη υπόσχεση (η πρώτη έγινε από τον Θεό στον Αβραάμ) που έκανε ο Θεός στους μαθητές, μέσω των αγγέλων, την ημέρα της Αναλήψεως του Ιησού στον ουρανό: «Άντρες Γαλιλαίοι, … Αυτός ο Ιησούς, που αναλήφθηκε από ανάμεσά σας στον ουρανό, έτσι θα ’ρθει πάλι, με τον ίδιο τρόπο που τον είδατε να πηγαίνει εκεί» (Πραξ 1,11). Εμείς οι Χριστιανοί κάνουμε ανάμνηση κάθε χρόνο, κατά τη διάρκεια της περιόδου της Παρουσίας, της προετοιμασίας του εκλεκτού λαού για την αποδοχή του Μεσσία, αλλά επίσης προετοιμαζόμαστε πνευματικά για τον δεύτερο ερχομό του, ένδοξο και οριστικό, ως κριτή ζώντων και νεκρών. “Ναι, έρχομαι σύντομα!” (Αποκ 22,20) λέει ο Κύριος, και η Εκκλησία (όλοι εμείς) του απαντά: “Αμήν. Έλα, Κύριε Ιησού!” (ιδ.).

Κηρύγματα Tags: