Η πρακτική της Αγίας Ώρας έχει την προέλευσή της στην προσευχή που έκανε ο Ιησούς στη Γεθσημανή, την παραμονή του θανάτου του, το βράδυ της Μεγάλης Πέμπτης:

«Έρχονται σ’ έναν τόπο που τ’ όνομά του είναι Γεθσημανή, και λέει ο Ιησούς στους μαθητές του: «Καθίστε εδώ ώσπου να προσευχηθώ». Παίρνει μαζί του τον Πέτρο, τον Ιάκωβο και τον Ιωάννη και άρχισε να συνταράζεται και να αγωνιά. Τότε τους λέει: «Περίλυπη μέχρι θανάτου είναι η ψυχή μου· περιμένετε εδώ και μείνετε ξάγρυπνοι». Κι αφού απομακρύνθηκε λίγο, έπεσε με το πρόσωπο στη γη και προσευχόταν, να γλιτώσει, αν ήταν δυνατό, από αυτή την ώρα» (Μκ. 14,32-35).

Η σύσταση αυτής της ευλάβειας οφείλεται στον ίδιο τον Ιησού Χριστό, ο οποίος εμφανίστηκε στην Αγία Μαργαρίτα Μαρία Αλακόκ (1647-1690), μοναχή, και της είπε:

«Κάθε βράδυ από Πέμπτη έως Παρασκευή, θα σε κάνω να συμμετέχεις στη φρικτή θλίψη που ήθελα να νιώσω στον Κήπο των Ελαιών… και, για να με συνοδεύσεις σε αυτή τη προσευχή που πρόσφερα στον Πατέρα μου, θα αγρυπνήσεις από έντεκα ως δώδεκα το βράδυ και θα προσκυνήσεις, τόσο για να κατευνάσεις τον θεϊκό θυμό, ζητώντας χάρη για τους αμαρτωλούς, όσο και για να μετριάσεις με κάποιο τρόπο την πίκρα που ένιωσα από την εγκατάλειψη των Αποστόλων μου, που με ανάγκασε να τους κατακρίνω, επειδή δεν μπόρεσαν να αγρυπνήσουν μια ώρα μαζί μου».

Πρόκειται λοιπόν για την αφιέρωση μιας ώρας για διαλογισμό στα μυστήρια, όταν ο Χριστός αισθάνθηκε μόνος και αδύναμος, και ζητούσε από τον Πατέρα να απομακρύνει  απ’ αυτόν το ποτήρι θλίψης. Είναι μια ώρα προσευχής, για να τον συνοδεύουμε, όπως ο Άγγελος που τον παρηγορούσε στον κήπο, για να χύσουμε στην Αγία Καρδιά του Ιησού όλες τις αγωνίες και τα βάσανα μας και να λάβουμε τη χάρη του να τα κουβαλούμε. Μια ώρα λοιπόν για να ευχαριστήσω τον Ιησού για τη θυσία του και να μάθω από αυτόν να την κάνω κι εγώ.

Ελληνικά, Πνευματηκότητα Tags: