* Αυτές οι προσευχές μας διδάσκουν να προσευχόμαστε, να μετανοούμε και να κοινωνούμε σωστά.
Πριν από τις εμφανίσεις της Παναγίας (1917) και ως προετοιμασία για αυτές, οι μικροί βοσκοί της Φάτιμα —Λουκία de Jesús dos Santos και οι ξάδερφοι της (τώρα Άγιοι της Εκκλησίας), Φραγκίσκος και Γιασίντα Marto— είχαν τρία οράματα ενός αγγέλου το 1916. Περιλαμβανόμενος από ένα ανάλαφρο «λευκότερο από το χιόνι», τους εμφανίστηκε με το πρόσχημα ενός νεαρού περίπου 14 ή 15 ετών, διάφανου και εξαιρετικής ομορφιάς.
Στην πρώτη εμφάνιση τους είπε ότι είναι ο «Άγγελος της Ειρήνης» και τους δίδαξε αυτή την προσευχή: «Θεέ μου, πιστεύω, λατρεύω, ελπίζω και Σε αγαπώ. Σου ζητώ συγχώρεση για όσους δεν πιστεύουν, δεν λατρεύουν, δεν ελπίζουν και δεν Σε αγαπούν», και τους είπε: «Να προσεύχεστε έτσι. Οι Καρδιές του Ιησού και της Μαρίας προσέχουν τη φωνή των ικεσιών σας».
Τη δεύτερη φορά τους ζήτησε να προσεύχονται πολύ και τους προέτρεψε να κάνουν μετάνοια: «Όσο μπορείτε, να προσφέρετε στον Θεό θυσία εξιλέωσης και ικεσίας για τις αμαρτίες, με τις οποίες προσβάλλεται, και για τη μεταστροφή των αμαρτωλών. Με αυτόν τον τρόπο προσελκύστε την ειρήνη στη χώρα σας. Είμαι ο Άγγελος Φύλακας σας, ο Άγγελος της Πορτογαλίας. Πάνω από όλα, αποδεχτείτε και υποφέρετε με αυταπάρνηση τα βάσανα που σας στέλνει ο Κύριός».
Στη τρίτη εμφάνιση ο Άγγελος τους προετοίμασε να λάβουν τη Θεία Ευχαριστία και τους κοινώνησε. Η αδελφή Λουκία αφηγείται αυτή την τελευταία εμφάνιση: «Μόλις φτάσαμε εκεί, γονατιστοί, με τα πρόσωπά μας στο έδαφος, αρχίσαμε να επαναλαμβάνουμε την προσευχή του αγγέλου: «Θεέ μου, πιστεύω, λατρεύω, ελπίζω και Σε αγαπώ…». Δεν ξέρω πόσες φορές είχαμε επαναλάβει αυτή την προσευχή, όταν παρατηρήσαμε ότι ένα άγνωστο φως έλαμπε πάνω μας. Σηκωθήκαμε, για να δούμε τι συμβαίνει, και είδαμε τον άγγελο να φέρνει στο αριστερό του χέρι ένα δισκοπότηρο, πάνω από το οποίο αιωρούταν μια Όστια [1] (Άγιος Άρτος), από την οποία έπεφταν μερικές σταγόνες αίματος μέσα στο δισκοπότηρο. Αφήνοντας το δισκοπότηρο και την Όστια αιωρούμενη στον αέρα, προσκύνησε στο έδαφος και επανέλαβε τρεις φορές την εξής προσευχή: «Παναγία Τριάδα, Πάτερα, Υιέ και Άγιο Πνεύμα, Σε λατρεύω βαθύτατα και σου προσφέρω το πολυτιμότατο Σώμα, Αίμα, Ψυχή και Θεότητα του Ιησού Χριστού, παρόντα σε όλα τα Αρτοφόρια της γης, ως εξιλέωση για τις προσβολές, ιεροσυλίες και αδιαφορίες, με τις οποίες ο ίδιος ο Ιησούς προσβάλλεται. Και χάρη στις άπειρες αξιομισθίες της Παναγίας Καρδιάς του και της Αμόλυντης Καρδιάς της Μαρίας, Σου ζητώ τη μεταστροφή των καημένων αμαρτωλών». Μετά σηκώθηκε, πήρε πάλι το δισκοπότηρο και την Όστια στο χέρι του και με κοινώνησε με την Όστια. Έδωσε ό,τι περιείχε το δισκοπότηρο να πιούν η Γιασίντα και ο Φραγκίσκος, λέγοντας ταυτόχρονα: — «Πάρτε και πιείτε το Σώμα και το Αίμα του Ιησού Χριστού, φρικτά προσβεβλημένου από αχάριστους ανθρώπους. Κάντε επανόρθωση για τα εγκλήματά τους και παρηγορήστε τον Θεό σας». Και πάλι προσκύνησε στο έδαφος και επανέλαβε την ίδια προσευχή μαζί μας άλλες τρεις φορές: «Παναγία Τριάδα…», και εξαφανίστηκε.
[1] «όστια» (από το λατινικό «hostia» = “θησία”): άζυμος άρτος που χρησιμοποιείται από την Καθολική Εκκλησία και καθαγίαζεται κατα τη διάρκεια της Θείας Λειτουργίας για τη μετάληψη των πιστών.
You must be logged in to post a comment.