Κάθε φορά που εφαρμόζουμε τις διδασκαλίες του Ευαγγελίου και τις μεταφέρουμε στη σφαίρα της καθημερινής ζωής της κοινωνίας μας, ενεργούμε ως εργάτες στον αμπελώνα του Κυρίου. Σίγουρα που πρόκειται για ένα επίπονο έργο, με πολλά εμπόδια, με φαινομενικές αποτυχίες ή λίγα αποτελέσματα… αλλά δεν μπορούμε να αμφιβάλλουμε για την ανταμοιβή που μας υπόσχεται ο Κύριος,…
Επομένως, πάντα θα υπάρχει στη ζωή μας ένα «χρέος συγχώρεσης», μια ανάγκη να συγχωρούμε όπως έχουμε συγχωρεθεί. Ο ίδιος ο Χριστός μάλιστα θέλησε να συμπεριλάβει τη συγχώρεση στην προσευχή που μας δίδαξε: «άφες ημίν τα οφειλήματα ημών, ως και ημείς αφίεμεν τοις οφειλέταις ημών», ώστε, μεταξύ όλων εκείνων των ευεργετημάτων που ζητάμε καθημερινά από τον Κύριο, να ζητήσουμε επίσης το μεγάλο όφελος της σωτηρίας μας μέσω της συγχώρεσης .
…τα έργα μας, μικρά ή μεγάλα, για το καλό του πλησίον μας, οφείλουν να είναι πάντα γεμάτα με αγάπη, όπως ό,τι κάνει ο Θεός υπέρ του ανθρώπου, το κάνει με αγάπη, σύμφωνα με ότι είναι γραμμένο: «τόσο αγάπησε ο Θεός τον κόσμο…» (Ιω. 3,16). Για το λόγο αυτό, αυτή η χριστιανική ηθική αρχή ή εντολή είναι τόσο μεγάλη που ονομάζεται «δεύτερη… όμοια με την πρώτη» (βλ. Μτ. 22,39), επειδή από αυτήν προκύπτει, ως από πηγή, ένας άπειρος αριθμός καλών πράξεων που δεν μπορούν να περιοριστούν σε ορισμένες εντολές.
Στο ευαγγελικό επεισόδιο αυτής της Κυριακής διαβάζουμε πώς ο Ιησούς αποκαλύπτει το θέλημα του Πατέρα
στους μαθητές του… Πράγματι, η άνοδος στα Ιεροσόλυμα και η αντιμετώπιση του θανάτου σήμαινε για τον Χριστό η εκπλήρωση το θέλημα του Θεού… ο Ιησούς, αποδεχόμενος ελεύθερα το θέλημα του ουράνιου Πατέρα, επέλεξε το τελειότερο, την τελειότερη αγάπη…
You must be logged in to post a comment.