Το σημερινό Ευαγγέλιο [Mκ 7,31-37] μας αφηγείται την θεραπεία ενός ανθρώπου που έκανε ο Ιησούς. Πρόκειται για κάποιον που υπέφερε από κώφωση και τραύλισμα, επομένως δεν μπορούσε ούτε να ακούει ούτε να μιλά με τους άλλους.
Αυτή η θεραπεία είχε ένα πολύ σημαντικό πνευματικό νόημα: ο Ιησούς Χριστός είχε έρθει σ’ αυτό τον κόσμο να ανοίξει τα αυτιά της ψυχής, έτσι ώστε οι άντθρωποι να μπορέσουν να ακούσουν το μήνυμα της πίστης, και να λύσει τη γλώσσα της καρδιάς τους, έτσι ώστε να δοξάσουν το Θεό και να διακηρύξουν τα μεγαλεία του.
Πραγματικά, ο Χριστός όχι μόνο έλυσε το βασικό πρόβλημα εκείνου του ανθρώπου, ώστε να μπορούσε να κινείται κανονικά στη ζωή του, να ακούει και να επικοινονεί με τους άλλους, αλλά, πάνω απ’ όλα, του έδωσε την ευκαιρία να τον ακούσει και να διακηρύξει τα θαύματά του.
Ομοίως, πολλές ευνοϊκές καταστάσεις πραγματοποιούνται στη ζωή μας που δεν έχουν σχέση μόνο με την επίγεια ύπαρξή μας, αλλά που μας ωφελούν πνευματικά, δηλαδή είναι κάτι πού μπορεί να μας πλησιάσει στο Θεό και στη σωτηρία μας.
Αν προσέξουμε όμως την χειρονομία που έκανε ο Ιησούς πριν από την θεραπεία αυτού του αρρώστου, δηλαδή το να υψώνει τα μάτια του στον ουρανό σε στάση προσευχής, θα μπορέσουμε να καταλάβουμε τη σημασία της: η δύναμη του Χριστού ερχόταν από τον ουρανό, δεν ήταν μια ανθρώπινη δύναμη, γι’ αυτό, για να μπορέσει ο άρωστος να την λάβει, έπρεπε να είχε πίστη. Αυτό μάλιστα το κατάλαβε εκείνος ο κουφός και μουγκός άνθρωπος, γιατί είχε υγιή όραση, και πίστεψε στον Ιησού Χριστό, και έτσι θεραπεύτηκε αμέσως…
Επιπλέον, ο Κύριος τον θεράπευσε χρησιμοποιώντας τα χέρια του, όπως ένας αγγειοπλάστης διαμορφώνει τον πηλό και του δίνει μια νέα μορφή. Ο Χριστός διαμόρφωσε μέσα σ’ αυτόν έναν νέο άνθρωπο, όχι μόνο κατά σώμα, αλλά κυρίως κατά πνεύμα.
Η αντίδραση έκπληξης του κόσμου που βρισκόταν εκεί ήταν μεγάλη: «Τούς έδωσε τότε αυστηρή εντολή να μην το πουν σε κανένα. Αλλά όσο τους διέταξε, τόσο περισσότερο αυτοί το διαλαλούσαν…». Όλα αυτά μας μιλάνε για την «ενθουσιασμό της πίστης», γι’ αυτή την εσωτερική ενέργεια που μας ωθεί να διακηρύσσομε στον κόσμο τα μεγαλεία που ο Θεός κάνει στη ζωή μας, γιατί αυτά τα πράγματα είναι σημάδια της δύναμης του παντοδύναμου χεριού του.
Δεν είναι λιγότερης σημασίας τα λόγια του πλήθους για τον Χριστό: «όμορφα τα έκαμε όλα!…», αναγνωρίζοντας έτσι τη θεότητά του, διότι μόνο ο Θεός μπορεί να κάνει τα πάντα καλά, όπως λέει ο Ψαλμός: «Πόσο πολλά τα έργα σου είναι, Κύριε! Τα ‘κάνες όλα με σοφία: με όσα έφτιαξες εσύ, γέμισε η γη» (Ψαλ 104,24).
Γι’ αυτό πρέπει να επικαλούμαστε πάντα με πίστη τη σοφία και την δύναμη του Χριστού, έτσι ώστε τα πάντα στη ζωή μας να γίνονται σωστά και τέλεια, και τα έργα μας να είναι μια ευχαριστήρια προς τη δόξα του Σωτήρα μας, ο οποίος ήρθε σ’ αυτόν τον κόσμο, για να μας δώσει μια νέα ζωή.