Tα λόγια του Κυρίου στο σημερινό Ευαγγέλιο [Μκ 9,30-37] μας αποκαλύπτουν την χριστιανική υπεροχή της υπηρεσίας προς τους άλλους και τη βαθιά αγάπη του Ιησού προς τα παιδιά.
Στη Βασιλεία, την οποία ανακηρύσσει ο Ιησούς Χριστός, η αξιοπρέπεια των ανθρώπων δεν προέρχεται από μια θέση εξουσίας που κάποιος μπορεί να κατέχει, αλλά από την ικανότητα να μιμηθεί κανείσ τον Ιησού στην υπηρεσία προς τους άλλους. Διότι η αξιοπρέπεια του Χριστού συνίσταται στο να είναι «δούλος του Θεού» κατ’ εξοχήν, ο καλύτερος, ο πιο υπάκουος, ο πιο εργατικός, ο πιο ενθερμος, και ο πιο αποτελεσματικός. Έτσι στη Βασιλεία των ουρανών ο Ιησούς είναι ο πρώτος, επειδή είναι επίσης ο πρώτος που άσκησε όλα αυτά τα πράγματα.
Το να είναι κανείς ο πρώτος, σύμφωνα με το Ευαγγέλιο, δεν σημαίνει το να εξυπηρετείται, αλλά να εξυπηρετεί τους άλλους. Ως εκ τούτου, υπάρχει μια ριζική αντίθεση ανάμεσα σ’ αυτό που ο κόσμος θεωρεί τιμή, και σ’ αυτό που είναι η τιμή κατά το χριστιανικό πνεύμα.
Οι Απόστολοι είχαν τιμηθεί από τον Ιησού, όταν αυτός τους διάλεξε ως κοντινότερους συνεργάτες του, τους «Δώδεκα», δηλαδή ήταν μια ομάδα με προνόμια ακόμη άγνωστη. Ωστόσο αυτό τους φαινόταν λίγο, επειδή ήταν ακόμα δυνατόν να οριστεί κανείς πρώτος σ’ αυτή τη μικρή ομάδα…
Εδώ βρίσκεται η κύρια διαφορά μεταξύ των λόγων που έχουν οι άνθρωποι όταν διαλέξουν κάποιον, και των λόγων που έχει ο Θεός για το ίδιο θέμα. Διότι οι άνθρωποι επιλέγουν κάποιον, για να ασκεί μια εξουσία και να απολαύσει αυτή την τιμή, αντίθετα, ο Κύριος επιλέγει κάποιον για την υπηρεσία, για το όφελος των άλλων. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο ο Ιησούς απέφευγε τις τιμές και τους επαίνους του κόσμου, μην αποφεύγοντας ποτέ την υπηρεσία προς όσους τον χρειάζονταν…
Το να υπερετούμε τον πλησίον μας είναι απόλυτα χρήσιμο, γιατί αυτό δεν είναι μόνο ωφέλιμο γι’ αυτόν σε αυτόν τον κόσμο, αλλά είναι και αιτία δόξας και τιμής στον ουρανό για όσους το ασκούν, γιατί ο Θεός ξέρει να ανταμείβει πολύ καλά τους δούλους του, στους οποίους ο ίδιος θα πει: «Έυγε, καλέ και έμπιστε δούλε… έλα να γιορτάσιεις μαζύ μου!» (Μτ 25,21). Γι’ αυτό ο Χριστός λέει ότι κανείς μπορεί να είναι ο πρώτος στην Βασιλεία των ουρανών, αλλά όχι με τον τρόπο που κάποιος θεωρείται πρώτος από τους ανθρώπους.
Μετά από τέτοια επαναστατικά λόγια ο Κύριος ξαφνιάζει τους μαθητές του με μια πολύ γλυκιά χειρονομία αγάπης προς τα παιδιά: αγκαλιάζει με στοργή ένα παιδί, και τους λέει ότι μέσα στα παιδιά βρίσκεται αυτός, «όποιος το δεχτεί[ένα παιδί], δέχεται εμένα…» . Ο Ιησούς ταυτίζεται με τα παιδιά, γιατί αυτά του μοιάζουν στην αγνότητα και την αθωότητά τους. Τα παιδιά είναι επίσης τα πρώτα στην Βασιλεία των ουρανών, επειδή είναι πιο κοντά στην καρδιά του Χριστού.
Αυτός είναι ο κύριος λόγος για τον οποίον η Εκκλησία ποτέ δεν παραμελεί τη φροντίδα των παιδιών. Όταν μια χριστιανική κοινότητα είναι ικανή να δει με τα μάτια του Ιησού, τότε βλέπει στα μικρότερα μέλη της το πρόσωπο του Κυρίου. Ομοίως, οι χριστιανικές οικογένειες πρέπει να έχουν επίγνωση για το μεγάλο δώρο που λαβαίνουν από τον Θεό, τα παιδιά τους, ιδιαίτερα όταν είναι ακόμα μικρά.
Ως εκ τούτου, η Εκκλησία εκπληρώνει αυτή την υπηρεσία προς τα παιδιά όταν τα οδηγεί προς τον Ιησού, κυρίως μέσω της κατήχησης: τους αποκαλύπτει το πρόσωπό του, τα συναισθήματά του, τις διδασκαλίες του, τα έργα και την απέραντη αγάπη του προς αυτούς, για να ξέρουν ότι ο Ιησούς πρόσφερε τη ζωή του γι’ αυτούς. Επίσης η κατήχηση φέρνει τα παιδιά απευθείας προς τον Ιησού, επειδή τα προετοιμάζει, για να λάβουν την Ευχαριστία.
Η ενοριακή μας κοινότητα οφείλει να ανταποκριθεί πρόθυμα σε αυτή την υπηρεσία προς τα παιδιά, τόσο αγαπημένα από τον Ιησού. Επομένως, κάθε προσπάθεια για τη βελτιώση της κατήχησης, της οργάνωσης άλλων ενοριακών ομάδων για την χριστιανική αγωγή των παιδιών, θα είναι το καλύτερο σημάδι που βλέπουμε μέσα σ’ αυτά το πρόσωπο του Ιησού.